八桂归来后,又十年、泉红涧碧,蟠桃春晓。老子精神真满腹,合借福星当道。怎长寄、东皋舒啸。是则颠崖人渴想,柰一川风月多情好。攀琪树,拾瑶草。耆英洛社尊胡杲。问何当、棕鞋桐帽,率先九老。岁月天长留石磴,此约他时须早。定分我、香山歌笑。未论桑田沧海事,比诸公、他日犹年少。政恐有,锋车到。
玉颜虽掩马嵬尘,冤气和烟锁渭津。
蝉鬓不随銮驾去,至今空感往来人。
卓女红妆期此夜。
胡姬沽酒谁论价。
风流荀令好儿郎。
偏能傅粉复熏香。
绣帐罗帷隐灯烛。
一夜千年犹不足。
唯憎无赖汝南鸡。
天河未落犹争啼。
常经马嵬驿,见说坡前客。一从屠贵妃,生女愁倾国。
是日芙蓉花,不如秋草色。当时嫁匹夫,不妨得头白。
国朝钞法古所无,绝胜钱贯如青蚨。试令童子置怀袖,千里万里忘羁孤。
岂期俗下有奸弊,往往造伪潜隈隅。设科定律非不重,奈此趋利甘捐躯。
纵然桎梏坐囹圄,剩有囊橐并尊壶。生平心胆死相遁,口舌所挂多无辜。
人生既以不堪此,恶卒乃藉生危图。苦之捶楚甘酒肉,役用在手犹柈珠。
或思夙昔报仇怨,或出希觊倾膏腴。搜求宁肯剩鸡狗,污辱间有连妻孥。
何如巧遇贤令尹,烛照剑断神明符。先穷支蔓到根本,矿铁虽硬归红炉。
非唯此境少忧畏,亦遣邻邑多欢愉。自怜弱肉脱虎口,从此饮水皆醍醐。
誓将白首至死日,顶戴岂与劬劳殊。愿推此举遍天下,咸使良善安田庐。
西山连虎穴,赤壁隐龙宫。形胜三分国,波流万世功。
沙明拳宿鹭,天阔退飞鸿。最羡鱼竿客,归船雨打篷。
古戍依重险,高楼见五梁。山根盘驿道,河水浸城墙。庭树巢鹦鹉,园花隐麝香。忽然江浦上,忆作捕鱼郎。
六代兴亡江上城,倦游还向此中行。龙蟠虎踞空形势,并废台荒为战争。
云气霏霏春雨急,烟波渺渺暮潮平。商人不识前朝恨,短笛还为激烈声。