凭危阑、茱萸愁把,作寒野色悽迷。拌一回扶醉,便消得、斜阳西。
信是无风无雨,甚寥天鸿唳,梦压云低。笑刘郎、恁日搦管怯糕题。
指峻路、有人手携。
秋期。省记疑非。颦欲损、远山眉。算黄花晚畹,閒情得似,陶令东篱。
可无白衣人至,最醒处、易成悲。峭西风、未妨吹帽,茂陵丝鬓,谁惜绿减霜欺,清泪自持。
又匆匆、一回重九,菊萸总随愁新。恁悲哉秋气,惯萧瑟、隔年人。
最是无风无雨,费遥山眉翠,镇日合颦。念东篱、俊约迹往越成尘。
渺过雁、几重冷云。
黄昏。忍对清尊。持薄酒,与谁温。甚青娥皓齿,檀痕掐损,毕竟声吞。
总然夕阳如醉,算多事、怨浓氛。强登临、自怜衰鬓,故人不见,寥落客里佳辰,霜重闭门。
堂堂玉立照青春,昭代由来重世臣。带纳掖庭联卫士,分符江徼总编民。
鹔鹴裘煖鸣鞭疾,翡翠帘深剪烛频。州县三年姑少试,驱驰休厌属车尘。
昔诵中垒传,首揭贤明号。
邦国系污隆,匪独承家要。
敻哉成周盛,致治极胎教。
昏风论世族,旧典久不耀。
踰检弛礼防,靡靡趋轻蹂。
维俗获女宗,其德凝且劭。
采苹佐勤劳,断机示则效。
寤寐绝纷华,众逐无一蹈。
温息阶树荣,冲襟海云照。
氛祲荡摩间,元精自恋嫪。
诱儿媚文学,屏世隐雾豹。
此事长相娱,天鉴神所劳。
扬鞭却指银湾路,荷香旧沾衣袂。雁背是斜阳,换西风人世。
客尘浑未洗。正回首、白云无际。帽影欹寒,角声催晚,满襟诗思。
眼底惯逢迎,卢沟外、滔滔乱流东逝。万古此西山,拥愁鬓如睡。
菊丛今日泪。漫枨触、故园心事。楚天远,脉脉秋魂,被暮鸦呼起。
照回漪,沿堤疏蓼,入门已觉秋深。为层台高峙,引游屐,一登临。
未信无多风雨,竟波兼天涌,地接云阴。更萧萧万木,聒耳作龙吟。
渺众虑、有人感音。
侵寻。往事烟沉。篱菊采与谁簪。剩横空几点,飞鸿瞥影,如诉离襟。
倚风独思鲈鲙,正红树,遍江浔。尽南枝、故巢犹在,夜寒霜重,鸣鹤归后疑瘖。
肠断自今。
雁门禅客吟春亭,牡丹独逞花中英。双成腻脸偎云屏,百般姿态因风生。延年不敢歌倾城,朝云暮雨愁娉婷。蕊繁蚁脚黏不行,甜迷蜂醉飞无声。庐山根脚含精灵,发妍吐秀丛君庭。湓江太守多闲情,栏朱绕绛留轻盈。潺潺绿醴当风倾,平头奴子啾银笙。红葩艳艳交童星,左文右武怜君荣,白铜鞮上惭清明。
南归来取别,穷巷坐青苔。一盏薄醨酒,数枝零落梅。潮生楚驿闭,星在越楼开。明日望君处,前临风月台。
夜来风雨梦难成,是处溪头听卖饧。
怪底桃花半零落,江村明日是清明。
吏退文书苦未醒,湖光靧面适全轻。
风从北户来披拂,鹊傍南枝管送迎。
许我杖藜来宿昔,观公诗律自前生。
艺兰九畹辛夷百,续取诹骚更老成。