陶令归柴桑,种菊满东园。累累故侯瓜,五色耀青门。
物畅乃适志,身约道弥存。世路浩漫漫,是处有波澜。
变故在须臾,忧来原无端。朝为云中龙,暮为阱中猿。
黄雀岂不高,挟弹有王孙。遗荣如敝屣,弃置宁足论。
城南黄叶逐人飞,城上寒鸦噪晚饥。
老树荒村停落照,遥遥山寺一僧归。
东望乡关各一天,闭门閒坐思悠然。时催节候临端午,地尽江山到醴泉。
往岁忧劳浑是梦,老年眈静似成仙。感怀吟罢无他事,祝颂君王有万年。
抚剑忽不怿,去上歌风台。河流日夕迅,莽莽寒云隤。
帐殿下牛羊,赑屃空蒿莱。极目见芒砀,古人骨已灰。
萧曹自刀笔,樊灌奋驽骀。欻起附龙凤,英风被八垓。
途穷蹶骏足,运适伸庸材。扰扰路旁子,畴知衷所哀?
水瘦江空潮渐平,即看秋色老霜橙。
云笼淡日晴无定,风剪疏林寒有声。
残菊萧条他自发,暮烟飘渺傍愁生。
朱栏欲共何人倚,万里长天一雁横。
秋含砧杵捣斜阳,笛引西风颢气凉。薜荔惹烟笼蟋蟀,
芰荷翻雨泼鸳鸯。当年酒贱何妨醉,今日时难不易狂。
肠断旧游从一别,潘安惆怅满头霜。
职事相填委。文墨纷消散。
驰翰未暇食。日昃不知晏。
沉迷簿领间。回回自昏乱。
释此出西域。登高且游观。
方塘含白水。中有凫与雁。
安得肃肃羽。从尔浮波澜。
黄祗是祗,我其夙夜。
夤畏诚洁,匪遑宁舍。
礼以琮玉,荐厥茅藉。
念兹降康,胡宁克暇。
朝见芙蓉霜,暮闻梧桐雨。
纵有清夜月,秋光复几许。
宾鸿自北来,野泊未有主。
耿耿银河开,无人见牛女。
老至自悲秋,空阶听蛩语。
流萤照我床,余凉生白皦。
樽中酒不空,与君忘尔汝。