诘朝参下座,闲步出重闱。北堂月稍隐,南枝鹤已飞。
早霜垂霭霭,初雾上霏霏。严唱虽罢柝,高门尚掩扉。
既伤年绪促,复嗟心事违。平生爱山海,宿昔特精微。
未解轻身去,唯应下第归。
楚兰不佩佩吴钩,带酒城头别旧游。
年事已多筋力在,试将弓箭到并州。
竹映窗前水漱门,数声幽鸟报朝昏。行来恐踏苔痕破,目送山阴过远村。
昨夜山风急,吹叶惊客馆。晨起闻雨声,未觉妨游览。
荷笠出孤村,行行雨渐缓。山峰与云峰,出没浑不辨。
夙爱岩谷奇,今喜道路坦。高吟兴悠然,委辔任山蹇。
原野遍氤氲,旭日遥峰展。空濛隔疏雨,众壑殊晦显。
山鸟高下鸣,倏见晴光满。雨气蒸为霞,赤焰横绝巘。
恨无良友俱,妙赏谁余道。
风劲萧萧响,露滴个个圆。
坐看西山月,浑疑堕我前。
金庭洞在桐柏山,山高一万八千丈。中有神仙不死区,郁郁黄云覆其上。
透岩流壑绕四旁,面势参差皆意向。鸡登天姥有时闻,鹤在沃洲何待放。
彩衣大胜宫锦袍,白发奉亲仍敬养。异才争出辅清朝,爽气自惊游碧障。
古来无位有重名,吾家谪仙陆鲁望。平生愿到犹不谐,矧复区区走俗状。
桃源康乐旧乡存,路接风烟甘远往。渡江正谓九华丹,石笋飞泉归指掌。
鸾翔鹄浴传异时,列岫方池闲想像。剡溪随处可卜居,乘兴扁舟正相访。
荒署萧然动远思,曾栽桂树两三枝。钩帘雁过偕吟处,把酒人当独坐时。
楼上秋河横似带,树头初月广于眉。朝云一去无消息,犹见银釭罩被池。
一难已饱毒手,反顾又欲其馀。
大贫得陇望蜀,小贫取熊兼鱼。
凤楼相对碧嵯峨,斜月疏星度绛河。三殿曙晖犹未启,九霄寒露已将多。
佩鸣白玉千官至,火列丹城上相过。遥想后庭催步辇,宵衣频问夜如何。
此生老矣益飘零,汤饼来年又何所。
是身如寓敢求安,更筑小轩名以寓。
凭谁叫阍与帝语,有客多艰乃如许。
水花为客啼红雨。