大江以南山作野,客子况复爱山者。日日山巅弄流泉,百丈银河向人泻。
苍龙翠虬满山立,近之乃是梧与槚。怪石千寻耸欲堕,往往游人下驻马。
小海歌阑渺平楚,中流日暮犹鸣橹。怪疑铁笛和龙吟,清应冰弦出鱼舞。
响入芦花暗长潮,寒吞树影晴飞雨。溯源欲听巫峡秋,梦绕蛾眉月三五。
樯橹阵鸦飞。灵旗冉冉来时。丁香丛竹杜鹃啼。帝子魂归路迷。
入梦蘅芜尘劫换,记陪灵妩春宴。宫草心红花茜。
绣漪桥下愁见。
南宫归后岁蹉跎,此日逢君奈别何。
野馆解鞍行客饭,寒山对酒故人歌。
蒹葭水国孤鸿度,橘柚霜林匹马过。
为报已无轩冕梦,清泠台下卧烟萝。
兰若最高处,客来开夕窗。诗怀秋思集,定力壮心降。
远树青残雨,归潮白晚江。暝来期宿此,敛屦对寒缸。
携琴向何处,因访梵王宫。潭影漾秋白,枫林鸣晚红。
涧空啼鸟寂,地僻野泉通。欲辩来时路,苍茫翠霭中。
烛树蜡烟微。花袍白马来时。天吴移海绿尘飞。日夕灵风满旗。
湿雾冥冥斑竹院。野鸦如阵回旋。帝子不归秋晚。单衾沈梦铜辇。
玉魄铅花晚逐飞,素娥青女夜忘归。窥帘暗迫肌生粟,到地明看星射辉。
窃药路茫蝉鬓老,拊膺人去蚌珠依。龙墀如水瑶阶滑,争似烟光卧掩扉。
冻云昌。出入缭邈遍舒张。直上玄凝,满空浓密,现嘉祥。六花妥瑶芳。轻飞缓舞瓷飘*。须臾渐渐俱缟,物物因迹尽均妆。选甚高下,那拘遥迥,一同不辨偏傍。更新鲜洁静,添素加彩,增至辉煌。唯睹晃*无方。应是瑞气,接引在中央。成佳致、自然盈尺,岁稔时康。显青苍。间点碧汉云归,片段日放晶阳。任溶任聚,正是流酥,独许仙客堪尝。淡味偏能好,浑如这、玉液与琼浆。细想虽无馥郁,便深宜、寂暗岁香。别生景趣盈盈,再腾妙妙,静里开真相。复作冰、为宝玲珑状。风剪剪、声韵铛铛。夜静来、转觉严凉。运星斗、皓月岂寻常。最相当处,明明莹彻,返
去年雁南飞,别君溉水畔。今年丛菊黄,逢君璧河岸。
一年匆匆过,无端生感叹。嗟余霜鬓新,羡君仍矫健。
观景临轩窗,谈诗入客馆。夜来灯火红,添酒重开宴。
因话古泸阳,由来富词翰。煌煌蔚人文,流韵悠且远。
就中有胡公,辞彩珠玉灿。可惜炼狱中,再再罹忧患。
一生抑悲辛,言之泪欲泫。遗篇委尘沙,久之恐不显。
贤哉我杨君,灼灼具只眼。有心敬前修,欲续广陵散。
我感杨君义,如沐春阳暖。冯唐犹未老,廉颇尚能饭。
倘有效力时,理合听召唤。酒酣兴转浓,不觉夜已半。
秋风掠窗过,落叶纷且乱。