长云不离天,森林不去地。俯仰斯人徒,天地同气谊。
千里亦匪遥,并驾歌戾止。人生重相知,何论疏皆异。
一盖孔程倾,杯酒元黄懿。谁云此襟期,古今乃殊致。
缅兹良晤难,好怀安可寘。莫惜携手迟,但愿断金利。
仰首思停云,元亮有同志。世路崎崄多,转盻忽如弃。
赠子写绸缪,永慰旅中意。
客宿楞伽宫,秋深白露中。云归千涧满,月出万山空。
兵甲何时息,琴尊此夜同。张华有宝剑,醉拔舞雌雄。
篁深雨过月色青,湿萤几点风穿棂。秋声满江龙一吟,江空漠漠悬疏星。
凤凰城头石花吐,雷击老树蛇骨腥。鬼雄骑鼋潮际上,暗藤如山走漆灯。
绝顶新秋生夜凉,鹤(hè)翻松露滴衣裳。
前峰月映半江水,僧在翠微开竹房。
初秋的山峰入夜已带着寒意,栖息在松树上的仙鹤微微一动枝头的露水便滴滴哒哒落打在衣服上。
前面山峰的倒影映在江面上,一片翠绿之中隐隐约约看到一个老僧的身影轻轻的推开了竹门。
绝顶:山的最高峰。
翠微:青翠的山色。
斗酒张宵宴,清风荡我襟。麈谭窥视彻,诗味入秋深。
朗月应留醉,高山敢嗣音。苍茫宛中树,无限别离心。
泻雾倾烟撼撼雷,满山风雨助喧豗.争知不是青天阙,扑下银河一半来。
斯文何罪窜南荒,来谒孤祠泪数行。
恐有遗书藏坏壁,岂无哀赋吊沅湘。
精神不受氛烟蔽,道义长涵日月光。
西壁萧萧香火冷,何人能与作堂皇。
知君桃李遍成蹊,故托乔林此处栖。虽然灌木凌云秀,会有寒鸦夜夜啼。
妾家横塘东,与郎乍相逢。
郎来不须问,门外植梧桐。
妾家横塘东,与郎乍相逢。郎来不须问,门外植梧桐。