城楼吹漏声长。玉炉宝篆生光。乱红落尽暗遗香。
浴后残妆。画槛雕楼花鸟,曲屏远挂潇湘。窗前漫整薄罗裳。
无限凄凉。
秋江清浅时,鱼过亦频窥。却为分明极,翻成所得迟。浴偎红日色,栖压碧芦枝。会共鹓同侣,翱翔应可期。
强兵一夜度飞狐,大雪连营照鹿卢。
明月五原容射猎,长城万里不防胡。
单于塞外输龙马,天子宫中出虎符。
独有流黄机上泪,西风吹不到征夫。
栖栖晋处士,岂是学逃名。跌宕空千载,饥寒洵此生。
柳条春自见,诗法晚逾清。易卜盈虚理,沧浪今濯缨。
给事风流在,虚亭景越闲。全临故宫水,尽致别州山。
峰势晴相向,岚光夜不还。无时供胜赏,历历白云间。
云间猎猎立旌旗,公在胥山把酒时。笑语几番留湛辈,风流千载与吴儿。
湖山日落丹青焕,楼阁风收雨露滋。谁使管萧江上住,胸中事业九门知。
吾今果何为,辄作塞外游。立马南天门,群山郁纠缪。
风吹冒谷云,败絮拥破褠。日光漏其间,金碧乱我眸。
黑者黑如䃜,赤者赤似髹。数峰忽雪白,宛以粉笔钩。
此理不可识,冈峦浩难收。化为曲江涛,万马奔涛头。
阴阳互追蹴,向背纷杂糅。使当作此画,皴法何处求。
方知倪黄辈,足不踏九州。只写江南山,水墨森清秋。
但言江山好,未睹行役忧。宁知点点烟,中有万古愁。
天低落日大,客与孤鸦投。
牵牛南渡象昭回,学凤楼成帝女来。
平旦鹓鸾歌舞席,方宵鹦鹉献酬杯。
东城结宇敞千寻,北阙回舆具四临。丽日祥烟承罕毕,
轻荑弱草藉衣簪。秦商重沓云岩近,河渭萦纡雾壑深。
谬接鹓鸿陪赏乐,还欣鱼鸟遂飞沉。
北阙同云掩晓霞,东风春雪满山家。
琼章定少千人和,银树先开六出花。