鼓声震荡冯夷宫,帆腹吞饱江天风。长年望云坐长啸,稳驾万斛凌虚空。
主人扬州卖盐叟,重楼丹青照窗牖。斗帐香凝画阁深,红日满江犹病酒。
钱塘女儿静且姝,臂金盈尺衣六铢。凭阑饭饱观戏鱼,清波照影红芙蕖。
江城到处时弥楫,遍买甘鲜穷所悦。千里携家任去留,一生为客无离别。
敦农抑商昧远计,遂使素封轻得意。握筹狡狯俯承命,危坐咄嗟收厚利。
田庐彫敝君知否,终岁勤劳莫糊口。夏税未了秋税来,三十六策惟有走。
误道从来惯送人。垂垂客舍几番新。乾风怕出城西路,为爱春衫又惹尘。
寒玉敲春似晚秋。遥怜瘦损耻狐裘。方知早不因风起,隔雨相望百尺楼。
拟扫闲庭且置樽。天教酿雪易黄昏。游蜂缭绕难黏着,点破苍苔碧一痕。
莫叹花开顷刻凋。人间最短是春宵。心中乱影呈千事,愿逐精灵风怒号。
列立森严欲叩门。乍疑魑魅远惊魂。斜阳有意添工巧,横照奇峰似夏云。
仰惊乔岳失嶙峋,千载风流可复闻。鼎有丹砂轻县令,囊无薏苡诧将军。
苧袍岁月孤青简,石室文章閟白云。泪尽侯芭悲独立,短衣高马秪纷纷。
细草笼烟,浓苔媚日,芳坂断无人扫。蝴蝶双双,趁此间清晓。
惜仙侣,画上轻罗纨素,可画得出花情多少。香历心肠,被个侬知道。
爱曲栏、廿四东风好。怕暖屏、十二西风到。祝取倾国相看,似开元天宝。
拂霓裳、月殿偷新调。开宫扇、水殿追凉早。更祝取、明月常圆,与情天不老。
古寺深山里,高亭万木丛。
归云度疏牖,绣岭倚晴空。
涧草连阶绿,岩花照槛红。
纵非尘世外,无异画图中。
章泉相去每相思,多谢交情不见遗。
缱绻方赓前日句,联翩又读后来诗。
梅方迎腊多投好,菊已凌霜不入时。
大抵世情皆若此,吾侪真结岁进知。