促织灯下吟,灯光冷于水。乡魂坐中去,倚壁身如死。求名为骨肉,骨肉万馀里。富贵在何时,离别今如此。出门长叹息,月白西风起。
紫轻半百远分贻,正值文园病渴时。
不液果如孙楚赋,金柯未数上林奇。
断牙颇觉飞泉绕,老态惭非饤玉姿。
无限世间蒸食者,令人那解识檀梨。
晓起临芳树,柯条何沃若。香风入房栊,飞燕穿帘幕。
昨宵春梦长,忘却花前诺。持此问情人,相望何寥郭。
昔闻赵州老,老大犹汎爱。说法利人天,机缘不胜载。
当年镇府话,盖以小喻大。具眼领略之,于兹岂无待。
呜呼后来者,见趣远不逮。又闻东坡公,谪居饱鲑菜。
暮年海南住,几席溪山对。自馔一杯羹,老狂犹故态。
最喜霜露秋,味出鸡豚外。乃知作诗本,口腹不无赖。
风流二大士,妙处无向背。在家与出家,相投若针芥。
先生今复然,秀句笔端快。谁云修法供,游戏出狼狈。
一饱待明年,桑麻歌佩佩。
万里同晴八月秋,耆英想像洛中游。相逢笔底翻三峡,共诧人间有十洲。
舞袖卷回云又过,禁钟催散月还留。将诗酬酒吾何敢,早已输公第一筹。
一晌红楼风景,却好垂杨烟暝。倩魂深怕不分明,双指湖山影。
未到彩云残,忽被疏钟警。月痕花韵转迷离,冷梦和香醒。
丝纶阁下五云飘,政事堂中八座超。班马文章传旧学,夔龙勋业庆新朝。
宫花露重金茎赐,御柳风清玉佩摇。江海微生叨近侍,也随丹凤舞箫韶。
世间万事尽筌蹄,尘外工夫好者希。
大道精通元自在,旁门浅陋谩多岐。
六年铁治劳经画,九转金丹默受持。
归去小溪溪上坐,要求消息在婴儿。
驱马街中哭送君,灵车碾雪隔城闻。唯有山僧与樵客,共舁孤榇入幽坟。
古人远驰使,馈我双鲤鱼。烹鱼问起居,不见尺素书。
应是衷情多,把笔不成题。绸缪古人意,久为故人期。
两心如相知,岂待覼缕辞。两心不相知,对面隔九疑。
寘鱼坐长叹,河水正东驰。