自兴雕板易钞胥,市册虽多乱鲁鱼。君自石渠翻七略,复依官阁惜三馀。
世推列架皆精本,我愿连墙借读书。政恐衡山承召起,牙签三万又随车。
秋风吹荡乱云开,晓踏吴山顶上来。左右江湖遥会合,东南天地此徘徊。
宋宫衰草烟中白,沧海惊雷势尽回。都邑且誇今日胜,趾前城郭抱楼台。
衰年不愿海山居,愿舐淮南药鼎馀。但使体中还少壮,更偕儿辈向诗书。
苍山旨蓄承分乞,白首飞蓬或埽除。想见赤城霞畔路,长镵木柄下空虚。
昨挂云帆来,黄河流浩浩。遥天沃日沧海波,长风送客淮南道。
不见隋朝之宫殿,但见隋堤之芳草。芜城萧索无可欢,却遇故人情独好。
真珠滴酒斟金杯,樱笋玉截珊瑚堆。脱冠把袂相徘徊。
夜深星斗满空落,仰见孤鹤横江来。身后名,生前酒,二者于吾并何有。
尝愿登临九子峰,又思放浪五湖口。难得人生一日閒,况值相知十年久。
看君鸾凤才标孤,秋风吹翼升天都。难策言堪诎丞相,作赋才宁非大夫。
䂊章杞梓云霄上,岂与人閒伴社樗。楚雨才晴京口树,上有流云不知处。
君望西南千万峰,我棹渔舟从此去。
春波涨酦醅,绿净疑染黛。神女昔江皋,玩珠仍解佩。
沙光射目明,浪影摇风碎。乐哉今日游,放溜舞滂湃。
华觞挹空阔,叠鼓助击汰。仰视白铜堤,岑楼飞綵绘。
游女凭危栏,纷若五家队。真想谢窘拘,意有千里快。
远岸指烟蓝,飞流罗水硙。尚想竞渡时,千船唱何在。
陈本太姬封,卒以夏姬乱。君臣同宣淫,父子并遘患。
直谏泄冶死,诈忠巫臣窜。郢兵讨少西,昊墟且为县。
呜呼女戎祸,陈祚仅如线。馀波及羊舌,伯石实首难。
我行径株林,怀古一兴叹。流波似当时,惟有城东涣。
天下风流无绿杨,半遮妆面出宫墙。客醉任铺红锦段,马嘶争系紫丝缰。
上东门外我回首,长乐坡头谁断肠。最好春深山下路,乱花薰与一身香。
文竹走马自天明,主人倒屣争相迎。广堂重席出俎豆,未交一面先含情。
传来古调何太清,谁能为此天籁鸣。东廓丈人留希声,我亦舞雩咏归士。
感此欲作相思行,人生役役苦何事。昨日金石今蓬萍,君知惜时胜惜名,名利可还君莫撄。
惊沙惨淡连云起,曳杖悲歌行复止。
春城是处闻鼓鼙,好风依旧开桃李。
对花惆怅忽逢君,把酒无欢如啜水。
六年丧乱两相见,世路艰难嗟若此。
江边盗贼真游魂,挟虏声援图并吞。
金陵失守数骑入,会稽移跸千官奔。
只今州县多阻绝,消息时听行路说。
百川背海欲西流,八柱搘天愁更折。
苻坚陈乱丘山摧。夜闻鹤唳犹惊猜。
莫轻赤壁一炬火,曹瞒气焰随飞灰。
功名邂逅有快意,岂在今日无人哉。
天方稔祸祠豪杰,故遣君辈多沈埋。
亦知兴衰运有极,天时一半因人力。
男儿遇事不作难,看君赤手排荆棘。
空原悲风吹苜蓿,胡儿饮马桑乾曲。
谁家女子在氇城,呜呜夜看星河哭。
黄金为闺主为宇,平生不出人稀睹。
父怜母惜呼小名,择对华门未轻许。
干戈漂荡身如寄,绿鬓朱颜反为累。
朝从猎骑草边游,暮逐戎王沙上醉。
西邻小姑亦被虏,贫贱思家心更苦。
随身只有嫁时衣,生死同为泉下土。
出门有路归无期,不归长愁归亦悲。
女身如弱难自主,壮士从姑不如女。