平生最爱芗林石,奇树怪藤猿往来。
旧友共题行记处,如今字字是苍苔。
楼阁参差鹫岭青,松杉依约纪经行。半篙春水斜穿屋,一带苍山远入城。
此地钟鱼真警俗,平生泉石最关情。好风一晌吹薝卜,顿觉庐能鼻观清。
往日矜夸一任谩,远来共醉事殊难。高楼罢酒天初雨,短榻挑镫夜向阑。
流落倾城同一叹,忖量终岁得多欢。此怀恐逐晨钟尽,留遣回肠报荅看。
戴义全家未敢諠,十年事往尚烦言。同舟有剑伤孤按,入井无绳赖手援。
当日一舟推直道,古人驷马望公门。心知邂逅非容易,恐是先灵诱幼孙。
朱门临九衢,云木蔼仙居。曲沼天波接,层台凤舞馀。
曙烟深碧筱,香露湿红蕖。瑶瑟含风韵,纱窗积翠虚。
秦楼今寂寞,真界竟何如。不与蓬瀛异,迢迢远玉除。
茅檐土屋黄沙岸,门对清淮不次开。领略春风无限好,一林杨柳绿云堆。
凤求凰兮我所思,顾山鸡兮何与栖。兰为佩兮芙蓉姿,衷心怀兮谁可知。
良人没兮遭流离,流离极兮忘令仪。侧室阴兮春草萋,云不归兮魂欲迷。
忆初远兮父母,拜姑嫜兮容与。不谅兮今日,愤怨兮悽楚。
览尘镜兮私自伤,嗟薄命兮将谁诉。
寻真曾到寥阳殿,小立廊腰花影转。飞琼仙子下瑶台,绰约云鬟眼波剪。
水沈烟断一帘秋,醉睡海棠红玉软。武陵归去探年华,扬州一梦烟波远。
重来风物恰依然,爱日融融烟素卷。洞门寂历锁长春,异木槎枒插天半。
霞衣冉冉媚东风,绿锁窗前重识面。酒酣春笋理琵琶,曲终依约含幽怨。
人间名利几时休,马行不驻空留恋。
桃花流水古犹今,回首碧云人不见。
尺蠖知屈伸。
体道识穷达。