蜂狂蝶闹艳阳晨,越水吴山一例春。处世自求行乐耳,及时惟有钓耕人。
鹊巢恶木巅,常窘一枝息。宁知椅梧凤,亦欲此栖宿!
喈喈多好音,矫矫奋轻翼。上林岂不茂,胡为恋幽仄?
处陋仍莫保,居华固陵偪。下流不可居,斯言可佩服。
日暮游西园。
冀写忧思情。
曲池扬素波。
列树敷丹荣。
上有特栖鸟。
怀春向我鸣。
褰袵欲从之。
路险不得征。
徘徊不能去。
伫立望尔形。
风飚扬尘起。
白日忽已冥。
回身入空房。
托梦通精诚。
人欲天不违。
何惧不合幷。
悠悠一古观,我倒夜何其。
仙磬吟风殿,幽人汲露池。
星沉萤聚水,月倒兔悬篱。
四起钟声乱,凌风欲化肌。
高唐作梦时,宋玉乃得见。
那知赋说梦,梦外云雨怨。
此赋苟不作,应无列女传。
意气浓投倾盖时,惜君才大爱君痴。
应知摩诘诗中画,都是将军画里诗。
放眼莫嫌吴地窄,探奇偏向禹陵迟。
片帆千里悬明月,不尽滔滔九曲思。
秋阴漠漠掩重门,宝鸭香消火尚温。南雁不传沙漠信,满庭衰草自黄昏。
鸣弓日晚骋霜蹄,灞上飞花踏作泥。辛苦塞垣多少恨,五陵春色醉中迷。
荆溪水腥泊船早,落日无人行古道。
髑髅有眼不识春,东风吹出青青草。
荒基犹认是人家,败栅曾将当城堡。
当时压境兵百万,不脱靴尖堪蹴倒。
短兵相接逾四旬,毒手尊拳日攻计。
内储外援可消沈,一缕人心坚自保。
孤臣可守土性命,赤子效死涂肝脑。
朝迁有爵愧降附,幽壤无恩泽枯槁。
愿笺司命录英雄,收拾忠魂畀穹昊。