局蹐川谷行,徘徊关山路。归云渡清溪,残雪在高树。
初晴南风转,细响暗泉注。峰回触厜㕒,径仄涌沮洳。
吴楚未解兵,雍梁困徭戍。险阻成通途,戈鋋竞奔赴。
野哭耳怯闻,烽烟望增怖。勋名嗟无成,悔不老章句。
何时阪泉师,一扫蚩尤雾。
端居寡营尚,悠然澹心情。百年感逆旅,何为劳吾生,忽闻春风至,有酒急须倾。
醉卧东窗下,阶前一鸟鸣。
母爱儿,比瑶草,百花□头春浩浩,结绿悬黎总非宝。
朝居目前暮怀抱,顷刻相违作忧恼。儿兮劝尔无出游,忍令母心日夜忧。
纫衣一针一度钩,针线不比心绸缪。儿嬉斗草拈春缕,绿缛青葱不堪数。
楚人只解歌王孙,萋萋乃有子母恩。徂徕松,淇园竹,人生长生胜他木,千年万年春草绿。
辛夷零落海棠残,似梦春光取次看。人世那堪春几度,夕阳萧寺独凭阑。
寄迹画茅下,深山树绕村。清风来竹榻,明月顾柴门。
志业千秋远,书香一履存。鸟啼花落处,随意蹑云根。
窗外晴山竹半遮,竹根流水细鸣沙。小园寂寞春无赖,蝴蝶飞来绕菜花。
驱车入丛山,行行夕阳暮。人迹杳然绝,取径傥已误。
乱石来相难,崎岖有余怒。返照瞰高草,乔木奥前路。
垂崖似古门,想像俨深固。鬼魅良可愁,神仙亦堪怖。
我生贵平易,不欲得奇数。言念采樵子,愿因觅栖住。
千条杨柳拂檐低,十二湘帘卷未齐。深院无人春寂寂,碧桃枝上一莺啼。
绣包无事且徘徊,庭院沈沈长绿苔。一桁垂帘春昼永,桃花如雪燕飞来。
岩上层层叠翠苔,小池巧凿近岩隈。
就岩引得清泉满,便有前山月入来。