汉使重颁朔,胡臣旧乞盟。
烽烟虚昼望,刁斗绝宵惊。
虎落云空锁,龙堆月自明。
祁连山更北,新筑受降城。
今夜关山月,偏能照马鞍。卢龙征戍客,圆缺几回看。
遥想金闺里,应悲玉露寒。黄沙三万里,何日是长安。
江西飞鸟外,极目渺离愁。同侣时催发,征人不可留。
江湖双泪眼,天地一孤舟。挥棹从兹去,空伤旅鬓秋。
渺渺云沙散橐驼,风吹黄叶渡黄河。羌人半醉蒲萄熟,塞雁初肥苜蓿多。
古戍秋生画角哀,思归泣尽望乡台。胡天日落寒风起,但见黄沙万里来。
一身远客逐戎旌,落日萧条望古城。渐近碛西无水草,北风沙起橐驼惊。
玉关西去更无春,满眼蓬蒿起塞尘。汉马不归青海月,胡笳愁杀陇头人。
天山一夜雪漫漫,虏去营空战血乾。十万征人回马首,天边烽火报平安。
边寒来所阔,今日复明朝。河凌坚通马,胡云缺见雕。砂中程独泣,乡外隐谁招。回首若经岁,灵州生柳条。
兔月半轮明。
狐关一路平。
无期从此别。
复欲几年行。
暎光书汉奏。
分影照胡兵。
流落今如此。
长戍受降城。