徐陈尝并作,枚马亦同时。各负当朝誉,俱承明主私。
夫君迈前侣,观国骋奇姿。山似鸣威凤,泉如出宝龟。
才雄子云笔,学广仲舒帷。紫绶拂三寺,朱门临九逵。
昔我含香日,联尔缙云司。朝携兰省步,夕退竹林期。
中路一分手,数载来何迟。求友还相得,群英复在兹。
留台少人务,方驾递寻追。涉玩怀同赏,沾芳忆共持。
迎宾南涧饮,载妓东城嬉。春郊绿亩秀,秋涧白云滋。
名画披人物,良书讨滞疑。兴来光不惜,欢往迹如遗。
岁晏罢行乐,层城间所思。夜魂灯处厌,朝发镜前衰。
忽枉崔駰什,兼流韦孟词。曲高弥寡和,主善代为师。
齐戒观华玉,留连叹色丝。终惭起予者,何足与言诗。
洪炉入夜熔并铁,飞焰照山光明灭。忽然澒洞不可收,万壑千岩洒红雪。
栖鸦控地林蟒逋,电光的烁开金铺。山魈木客伏不动,天女下视群灵趋。
此时观者色如赭,流波迸出珊瑚颗。枯枝瘦草相新鲜,异彩奇葩遍原野。
大冶运腕何珑玲,莲花落去犹有声。力疲气竭暂放手,始见明月空中行。
世间怪事真有此,百炼柔钢齐绕指。请看入眼幻缤□,笑他剪采堆红紫。
尊酒独无绪,期君日暮同。碧烟浮浅月,红雨乱飘风。
蝶使书题翅,花邮蕤作筒。还教爇兰炷,相待过帘栊。
一幅鲛绡万转丝,入欢怀袖莫教离。绣成醉蝶迷香意,似尔痴魂梦到时。
王孙游不遇,况我五湖人。野店难投宿,渔家独问津。
岭分中夜月,江隔两乡春。静想青云路,还应寄此身。
胸中饱藏书,随地皆可屋。适意即为好,何必重乡曲?
岭南多梅花,亦足慰幽独。既免怀土讥,乔迁岂非福?
异时须昌刘,从君著芳族。
巽山环拱巽波涵,潇洒茅堂在蔚蓝。明月倒悬天上下,清风远播地东南。
寻盟鸥鹭閒情适,坐镇鱼龙老气酣。最爱行藏兼吏隐,诗成应拟百花潭。
长安道,潇洒西风时起。尘埃车马晚游行,霸陵烟水。乱鸦栖鸟夕阳中,参差霜树相倚。到此际。愁如苇。冷落关河千里。追思唐汉昔繁华,断碑残记。未央宫阙已成灰,终南依旧浓翠。对此景、无限愁思。绕天涯、秋蟾如水。转使客情如醉。想当时、万古雄名,尽作往来人、凄凉事。
白马行且嘶,玉勒锦障泥。扬鞭羽林郎,宿卫通金闺。
一朝赴边急,转战玉关西。长戈挥白日,高旌卷彩霓。
驱山填火井,累石起云梯。烽举星芒乱,弓开月影低。
分符降赤勒,飞箭定渠黎。功许韩彭并,名与卫霍齐。
主恩谅可报,国难讵难挤。孰甘局乡邑,门巷闭蒿藜。
门前又见马如流,兵革缤纷几日休。
岭似车盘方税驾,滩如雷霹更行舟,
豺狼敢侮乾坤大,江海徒深虮虱忧。
安得将坛登李郭,挽回羲御照神州。