夜深偷入魏军营,满寨惊忙火似星。
百口宝刀千匹绢,也应消得与甘宁。
位重何如不厌贫,伯龙孤子只修身。
固知生计还须有,穷鬼临时也笑人。
依凭金地甚虔诚,忍溺空王为圣明。
内殿设斋申祷祝,岂无功德及台城。
柳恽风流在,吴兴复有君。人书团扇满,木叶与秋云。
苕霅辞双渚,潇湘问众芬。江南还有曲,叹绝沈休文。
懒寻芳草径,来接侍臣筵。山色知残雨,墙阴觉暮天。
莺啼汉宫柳,花隔杜陵烟。地与东城接,春光醉目前。
费侯佐国文且武,礼乐从容在军旅。
汉家卿相谁得如,云台功臣祭征虏。
王师转战下山东,大将平燕无限功。
复有奇兵专节制,将军同日度居庸。
居庸城边草初白,戎兵夜遁龙沙北。
长风吹沙铁山黑,贤王雕弓控不得。
组练如霜未倒戈,狼烽斥候通滦河。
将军洗兵河上波,马前双吹金哱啰。
英雄如公信无敌,据鞍归来亲草檄。
归来更唱平戎歌,燕然山头堪勒石。
忽忆去年驻阿城,仆忝微官曾送迎。
马头北去扫燕土,今日传闻朝玉京。
旌麾再入阿亭路,横槊赋诗肯相顾。
官桥一道野棠开,人道当时列营处。
东风二月江南春,露布先传到紫宸。
丹书铁券分茅土,愿尔功成过古人。
葱岭秋尘起,全军取月支。山川引行阵,蕃汉列旌旗。转战疲兵少,孤城外救迟。边人逢圣代,不见偃戈时。微雪军将出,吹笳天未明。观兵登古戍,斩将对双旌。分阵瞻山势,潜兵制马鸣。如今青史上,已有灭胡名。单于骄爱猎,放火到军城。乘月调新马,防秋置远营。空山朱戟影,寒碛铁衣声。度水逢胡说,沙阴有伏兵。
身没碧峰里,门人改葬期。买山寻主远,垒塔化人迟。鬼火穿空院,秋萤入素帷。黄昏溪路上,闻哭竺乾师。
一点灵光,轮回万劫,胎卵湿化无歇。苦海无涯,生灭甚时彻。无根四大非坚固,恋此个形骸何太拙。把浮沉世梦磨开,慧剑割断根孽。逍遥物外生涯,随分乐天知命,闲伴风月。抱守元阳,神气自交结。乾坤倒颠翻离坎,这既济天然非扭捏。有春生夏长秋成,万汇一气无别。
一簇疏篱有野花,不应青女妒容华。
繁英自剪无人插。只有黄蜂趁蜂两衙。