家寄关西住,身为河北游。萧条岁除夜,旅泊在洺州。
衰翁岁除夜,对酒思悠然。草白经霜地,云黄欲雪天。
醉依香枕坐,慵傍暖炉眠。洛下闲来久,明朝是十年。
岁暮纷多思,天涯渺未归。老添新甲子,病减旧容辉。
乡国仍留念,功名已息机。明朝四十九,应转悟前非。
薄晚支颐坐,中宵枕臂眠。一从身去国,再见日周天。
老度江南岁,春抛渭北田。浔阳来早晚,明日是三年。
醉後先眠客莫嗔,谁能守岁费精神。
幸无爆竹惊寒梦,休羡椒花颂好春。
今岁明年才隔夕,人情物态顿趋新。
遥怜儿女团栾处,政欠屠酥第十人。
百尺长松涧下摧,知君此意为谁来。
霜枝半折孤根出,尚有狂风急雨催。
山堂夜岑寂,灯下看传灯。
不觉灯花落,茶毗一个僧。
予素不解棋,尝独游庐山白鹤观,观中人皆阖户昼寝,独闻棋声于古松流水之间,意欣然喜之,自尔欲学,然终不解也。
儿子过乃粗能者,儋守张中日従之戏,予亦隅坐,竟日不以为厌也。
五老峰前,白鹤遗址。
长松荫庭,风日清美。
我时独游,不逢一士。
谁欤棋者,户外屦二。
不闻人声,时闻落子。
纹枰坐对,谁究此味。
空钩意钓,岂在鲂鲤。
小儿近道,剥啄信指。
胜固欣然,败亦可喜。
优哉游哉,聊复尔耳。
夹岸轻风上柳条,桃花晴逐杏花飘。游人不道春光晚,箫鼓楼船入断桥。
天游表龙德,水击知鹏抟。矫矫司马公,伟度周八埏。
先驱既左马,缓步亦扬班。伊余慕匠哲,邂逅自临安。
千秋默相许,片诺永不寒。追随武林驿,挥袂弇山园。
黯黯临别怀,欲吐不得宣。殷勤戒兹岁,瀫水仍周旋。
天台访大药,雁宕穷灵源。春和届炎夏,寤寐来华轩。
愿当脱羁絷,一杖携名山。雄章辟混沌,片碣三千年。