野阔风吹袖,茫茫平楚间。秋随人意冷,云共客心閒。
鸟坠将残夜,烟生欲暮山。怪他乌桕树,著意染衰颜。
朝驱牛,出竹扉,平野春深草正肥。暮驱牛,下短陂,谷口烟斜山雨微。
饱采黄精归不饭,倒骑黄犊笛横吹。
无言情脉脉,美人久相隔。
道阻修且长,春草几番碧。
凤钗冷鬓云,鸾镜轻云羃。
昔为比翼鸟,今作孤飞翮。
愁绝寄郎衣,腰瘦裁宜窄。
凤帏晓起鬓{上髟下龙}松,枕肉初生酒晕红。
一把柳丝挪在手,沉吟无语对春风。
雁北飞,人北望,
抛闪煞明妃也汉君王。
小单于把盏呀刺刺唱。
青草畔有收酪牛,
黑河边有扇尾羊,
他只是思故乡。
佳人名小品,绝世已无俦。
横波翻泻泪,绿黛自生愁。
舞袖倾东海,纤腰惑九洲。
传歌如有诉,余转杂箜篌。
绊玉缠香吐未齐,莲房缫出蛹初肥。纤毫何补寸心苦,几缕空萦七窍飞。
园客可能抽翠茧,灵均难为制荷衣。年年五月无人买,欲织鲛绡不上机。
庭院深沉日正长,绿窗红几绣鸳鸯。落花风起停针看,蝴蝶双双过粉墙。
达晓寝衣冷,开帷霜露凝。风吹昨夜泪,一片枕前冰。
开帘眺夕景,寥天气清澈。广宇生夕凉,虚牖来华月。
暗虫傍砌吟,明