智力有穷天不老,秦帝山河迹如扫。参差忽落画图间,白发朝臣惊欲倒。
咸阳初起阿房宫,六籍已焚兵已镕。渭水函关万年固,终南泰华五云中。
复阁重楼郁相望,翠幄横铺九天上。上容万人常有馀,下建大旗知几丈。
霞骞雾散天日迷,山重野赭民睽睽。穷奢极丽犹未惬,谓海可梁天可梯。
蓬莱何处楼船远,上蔡东门叹黄犬。六国楼台春草长,千门歌舞斜阳转。
游观未毕化埃尘,宫树凄凉野鹿驯。至今世上丹青手,留与千年作谏臣。
天地一洲渚,北平南攲危。幽并深以厚,江浙清且奇。
武林颇英秀,川汇仍山卑。应接殚天巧,类非人力为。
径山最佳处,有岩称玉芝。居防俗士驾,地乃贤人宜。
郎公留名德,平时为羽仪。引年归故里,不复衣朝衣。
留侯黄石心,白傅香山期。结宇名胜外,日与尘事违。
泉石景物状,尽任诸贤诗。伊予来东藩,滥持使者麾。
平生爱山水,弗惮命驾之。当候秋风高,远造岩下扉。
浣濯缨上尘,散步松间綦。未能继高躅,聊用慰所思。
春气融融杨柳阴,黄鹂枝上弄清吟。携柑载酒人何处,孤负东君一片心。
乌烟鬼,少年状貌真魁伟。如何转盼须臾尔,变化魌魑难向迩。
可怜昼亦如夜时,生亦如死期。寄言三五少年子,莫向红尘作鬼嬉。
乌鬼含冤白鬼笑,故鬼前驱新鬼啸。风雨回首一灯昏,数点青燐犹照耀。
区区蛮触越南都,令行禁止风霜俱。白日如镜照寰宇,鬼乎何处藏其躯。
隙驹日月驰,拱木霜露莘。孤生望苍旻,永念负慈地。
内德不越阃,先铭欲存世。以兹沥丹素,延首冀嘉惠。
大匠斡九京,篇成重覃思。发函已百拜,陈庙复三喟。
石之表故阡,脩麓出光气。耿如瞻其亲,端用贻尔类。
道归统会阔,躬探玄颐秘。云章开人文,天笔垂古制。
照照训典立,亹亹伦纪备。遂登秦汉前,上与骚雅俪。
碑板落东南,贝玉失瑰异。膏濡沦朽骨,黼藻被幽隧。
史职补王明,陋巷压高位。馀波扬懿则,惧忝弗克嗣。
士恢宇宙心,学竟圣贤事。整驾期远造,为基戒中坠。
岳峻尚可攀,海深安可计。勖哉奉格言,没齿无敢替。
名公作逐臣,驱马拂行尘。旧国问郧子,劳歌过郢人。
一川花送客,二月柳宜春。奉料竹林兴,宽怀此别晨。
祈禳致风雨,传说自古先。京师大旱连二年,地蒸热气如云烟。
林林嘉木尽槁死,毋论黍稷生秋田。武当真人张洞渊,为道有心如铁坚。
粗衣恶食夜不眠,两眼奕奕光射天。天子有敕丞相宣,诏君祷雨纾忧煎。
君坐默不语,奏达虚皇前。将吏驱蛟龙,雷电相后先。
童童雨脚昼夜悬,平地涌水如通川。稚禾出土芃芃然,小草大木争芳妍。
都人士女喜欲颠,谓君直是真神仙。我今为作喜雨篇,勒诸厓石千年传。
保意滔天苦作威,狂驱海若走冯夷。
因看平地波翻起,知是沧浪鼎沸时。
初似长平万瓦震。忽如圆峤六鳌移。
直应待得澄如练,会有安流往济时。
陋室何妨似燕窠,暮年终得返鱼蓑。壶中日月时常好,枕上功名不足多。
往古来今真夜旦,高天厚地一罝罗。鹿门幸有庞公乐,牛角徒为宁戚歌。
家住衡山第几峰,每从方外振玄踪。藏身现有无缝塔,行脚还寻偃盖松。
庾岭风霜驯虎豹,洞庭云雨起蛟龙。悬知说法维摩室,独许曼殊拄箭峰。