漫漫秋夜长,烈烈北风凉。
辗转不能寐,披衣起彷徨。
彷徨忽已久,白露沾我裳。
俯视清水波,仰看明月光。
天汉回西流,三五正纵横。
草虫鸣何悲,孤雁独南翔。
郁郁多悲思,绵绵思故乡。
愿飞安得翼,欲济河无梁。
向风长叹息,断绝我中肠。
但得身閒好读书,不妨贫病似相如。春花世事开仍落,秋雨人情密又疏。
窗外好山青入坐,门前细水绿穿渠。令人翻忆磻溪老,笑把长竿学钓鱼。
章台颖脱出群伦,日染龙香剂润身。涉署水衔头欲秃,题封山启迹还新。
中心正直摹犹壮,小字模糊大转神。莫话秦人少恩事,不遗黎老咏皇仁。
新秋宜爽气,一雨浃连霄。蒙雾垂天黑,阴风蔽日飘。
书蒸生蠹湿,檐溜使魂销。萧瑟嫌衣薄,空濛觉日摇。
出门愁马滑,策杖带泥浇。翻似倾盆下,强如倒峡遥。
游鱼沉水际,征雁避山椒。萤火明为暗,蛙声静里嚣。
直愁禾忝没,那得雨赐调。潦过农夫泣,时穷物力凋。
公家催国赋,田野坐氛妖。海涨蛟螭出,岩深虎豹骄。
何因扶日上,庶使太阳昭。
槿花委露渚莲愁,无复红妆荡小舟。
浓淡云山堪入画,萧闲门径自宜秋。
当时载酒人如鹤,昨夜吹箫月满楼。
鸿雁欲来江欲冷,白蘋风起思悠悠。
门外绿杨啼乳鸦,弄黄梅子压枝斜。
残书读罢无功课,绕径来寻未落花。
骢马出楼兰,一步九盘桓。小史赎金络,良工送玉鞍。
龙骖来甚易,乌孙去实难。麟胶妾犹有,请为急弦弹。
金钿已照耀,白日未蹉跎。欲待黄昏至,含娇渡浅河。
朝日大风霜,寄事是交伤。叶落枝柯净,当自起棋张。
山中有乔木,入世苦太早。挺立五千年,精销形渐槁。
本根竞自伐,晨夕安能保。叶渺鸾鹤栖,干嗟虬龙倒。
感此寂无言,荒荒天地老。