尚闻深巷语乌衣,无复高堂彩凤仪。栋宇半攲元帝庙,香烟争奉志公祠。
六朝兴废千年梦,独客登临万古悲。莫上钟山望淮北,西风禾黍更离离。
层岩远接天,绝岭上栖烟。松低轻盖偃,藤细弱丝悬。
石明如挂镜,苔分似列钱。暂策为龙杖,何处得神仙。
昔在齐威王,选人以治氓。惟彼阿大夫,籍络日有声。
唯此即墨宰,小人共谗倾。是非并颠倒,四境交侵兵。
安得召左右,阿党尽为烹?昔在楚庄王,三年不听政。
膝上置美女,饮酒不曾醒。有鸟止于阜,不蜚亦不鸣。
安得任伍举,一朝霸名成?昔在帝武丁,三年不出令。
恭默以思道,殷国未能宁。安得梦圣人,求之傅岩形?
七彩隋珠九华玉,蛱蝶为歌明星曲。兰房椒阁夜方开,那知步步香风逐。
沙棠作船桂为楫,夜渡江南采莲叶。复值西施新浣沙,共向江干眺月华。
月华似璧星如佩,流影澄明玉堂内。邯郸九枝朝始成,金卮玉碗共君倾。
汉家青史上,计拙是和亲。社稷依明主,安危托妇人。
岂能将玉貌,便拟静胡尘。地下千年骨,谁为辅佐臣。
来往悲欢万里心,多从此路计浮沉。
皆缘不得空门要,舜葬苍梧直到今。
六朝遗迹好山川,宫阙灰寒草树烟。
江令白头归故国,多情合赋黍离篇。
木兰枝密树仍高,堂下花光照节旄。
列鼎重茵歌舞地,金章同色使君袍。