色浓柳最占春多,景物皆宜入画图。
苍翠云峰开俗眼,薄罗衫子透肌肤。
但能落落疏朝市,不必遥遥羡镜湖。得向晓窗闲挂玩,始知名画有功夫。
莫叹衰容日日非,只应图画最相宜。
玄穹若假年龄在,寒暑任从波上移。天畔晚峰青簇簇,云中远树黑离离。
直饶到老常如此,准拟人看似旧时。
十年奔走更何云,为忆家山喜送君。试访太行何处好,卜居时看陇头云。
赫赫同泰寺,妻妻玄武湖。(曼殊)
红莲冒污泽,绿盖掩青苑。(仲文)
幕府林葱蒨,钟山路盘纡。(曼殊)
苍翠明陵柏,清新古渡芦。(仲文)
天空任飞鸟,秋水涤今吾。(曼殊)
六代潜踪汉,三山古国吴。(仲文)
悠悠我思远,游子念归途。(曼殊)
掉头看北极,夕照挂浮图。(仲文)
瓦声初听响疏疏,顷刻庭除百斛珠。
寒雀不知来啄米,群鸡粥粥亦相呼。
槐柳萧疏绕郡城,夜添山雨作江声。
秋风南陌无车马,独上高楼故国情。
萧寺楼台对夕阴,淡烟疏磬散空林。风生寒渚白蘋动,
霜落秋山黄叶深。云尽独看晴塞雁,月明遥听远村砧。
相思不见又经岁,坐向松窗弹玉琴。
启户清风枕簟幽,虫丝吹落挂帘钩。蝉吟高树雨初霁,
人忆故乡山正秋。浩渺蒹葭连夕照,萧疏杨柳隔沙洲。
空将方寸荷知己,身寄烟萝恩未酬。
垂老畏闻秋,年光逐水流。
阴云沉岸草,急雨乱滩舟。
时事诗书拙,军储岭海愁。
洊饥今有岁,倚棹望西畴。
何必问蓍龟,行藏自可期。但逢公道日,即是命通时。
乐善知无厌,操心幸不欺。岂能花下泪,长似去年垂。