佳人名小品,绝世已无俦。
横波翻泻泪,绿黛自生愁。
舞袖倾东海,纤腰惑九洲。
传歌如有诉,余转杂箜篌。
野性偏宜野,寒花独耐寒。经冬开未尽,不与俗人看。
宸(chén)游经上苑,羽猎向闲田。
狡兔初迷窟,纤(xiān)骊(lí)讵(jù)着鞭。
三驱仍百步,一发遂双连。
影射含霜草,魂消向月弦。
欢声动寒木,喜气满晴天。
那似陈王意,空随乐府篇。
天子游猎经过上林苑,士卒负羽箭走向荒田。
三窟之狡兔奔跑快捷,骏马追赶岂用得上鞭。
网开一面更衬出百步神技,一箭射中双兔连。
清晨兔影映在含霜草上,魂魄消于如月弓弦。
欢呼声惊动寒天树木,洋洋喜气溢满了晴天。
哪像陈王那样子,只能把射猎场面寄于诗篇。
宸游:帝王之巡游,此指天子游猎。羽猎:帝王出猎,士卒负羽箭随从,故称“羽猎”。
狡:狡猾。窟:洞窟,这里指窝。纤骊:古骏马名。讵:岂,怎。
三驱:古王者田猎之制。谓田猎时须让开一面,三面驱赶,以示好生之德。
含霜草:意指清早草上的霜还未融化。向月弦:拉开后形状如满月的弓弦。
寒木:泛指寒天的树木。
陈王:指三国魏曹植。曹植生前曾为陈王,去世后谥号“思”,因此又称陈思王。乐府篇:指曹植的《名都篇》。
春牖对芳洲,珠帘新上钩。烧香知夜漏,刻烛验更筹。
天禽下北阁,织女入西楼。月皎疑非夜,林疏似更秋。
水光悬荡壁,山翠下添流。讵假西园燕,无劳飞盖游。
草香泉细午风轻,桃李春花夹岸明。
归棹夷犹云水暮,柳阴深处一声莺。
故人南去尽,沙际雁飞飞。撩乱论兵日,等闲捐佩归。
鹿门终自远,龙性断难违。便与文偕隐,宵深不掩扉。
丝可染,雪可泥,我发一白无黑时。镊之不可对之悲,终日相视生狂痴。
圣贤寂寞人尝说,又安得生前一杯,病中遂不持。
萧条起关塞,摇飏下蓬瀛。拂林花乱彩,响谷鸟分声。披云罗影散,泛水织文生。劳歌大风曲,威加四海清。
王子缑山石殿明,白家诗句咏吹笙。
安知散席人间曲,不是寥天鹤上声。
何人不爱牡丹花,占断城中好物华。
疑是洛川神女作,千娇万态破朝(zhāo)霞。
有哪个人不喜欢牡丹花呢,盛开时独占了城中的美景。
莫不是洛水女神在那里翩舞吧,千娇万态如同灿烂的朝霞飞腾。
牡丹:属毛茛科植物,又名木芍药、洛阳花,初夏开花,单生,大朵,一般有红、白、紫三色。占断:占绝。独占的意思。好物华:美好的景物。
洛川神女,即“洛神”。三国魏曹植作有《洛神赋》。洛川:洛水。破:突破,超出、胜过的意思。