柳短闲莎长,春风触处狂。蝶飞遗剩粉,莺过炙新簧。
银榼频倾酒,金炉满爇香。可容穷阮籍,一恸绮罗旁。
春日何惨惨,春云何阴阴。桃李都未花,况乃馀寒侵。
久在城市居,而无人见寻。读易了一编,静见天地心。
贫士寡徒侣,古来非独今。
迟日回轻暖,东风扫积阴。客愁眉上见,春意柳边寻。
健犊躬耕计,归鸿去国心。醉乡如可隐,会放酒杯深。
淡烟荒草六朝宫,万感丛生一眺中。
不识群公互虓虎,独于此地必争熊。
秦河溅泪西风泣,淮巘含羞晚照红。
酝得许多愁为底,只缘误倚大江东。
江城滕阁倚空寒,鹤势骞飞远耐看。
旁列西山青玉案,高擎南浦白银盘。
摩挲王记犹无恙,拂拭韩碑尚未刓。
翻忆赏心亭下水,草洲埋没贮愁酸。
长淮何处雁声多,西去涡心北迈河。
影逐泗滨烟月艇,阵惊毫邑水云蓑。
小王草笔终难学,苏武陵书果若何。
陲草边芦两萧索,远陪砌女作离歌。
薄衣初试晓寒轻,云阁残阴雨弄晴。
落去好花微有恨,生来野草半无名。
丹心爱国劳难破,白发欺人镊又生。
瘦绕石栏三十匝,绿杨何处脆莺声。
条桑事了蒸麻急,刈麦人兼种稻归。
作苦那能衣食足,几多游冶厌轻肥。
青草湖边白石西,花篱茅屋酒帘低。
来来去去双黄鸟,不到浓阴不肯啼。