平林方漠漠,野水正汤汤。苍莽日欲暮,年华客异乡。
草店月初冷,村路迂更长。渡头人散后,渔父正鸣榔。
画中留得清虚质,人世难逢白鹤身。应见茅盈哀老弟,为持金箓救生人。
南国佳人翠自颦,西山爽气我相亲。只应此夜团团月,偏照寒窗独宿人。
杨枝。柳枝。捲几阵,酸风碎。笼鞭才过玉河堤。扑马西山翠。
如此凉时。尊酒堪携。奈匆匆话别离。蝉嘶。雁嘶。留不住,红鸯队。
雷江。瘴乡。到日官梅放。讼庭无事昼帘张。沉水烟初飏。
醒酒茴香。消食槟榔。缓平湖菱芡想。琴堂。笛床。咏不了,蛮花样。
风沙渺渺客联镳,时拂吟鞭慰寂寥。车道绿缘酸枣树,野田青蔓苦瓜苗。
杜陵老去家何在?阮籍愁来气不骄。自笑閒人閒未得,得閒终合隐渔樵。
殷红含露卧朝寒,疑是春工画未乾。底事诗人吟不稳,直须烧烛夜深看。
岱宗齐鲁间,万古统群山。日向夜中见,云从海外还。
蓄灵深屏翰,空翠满河关。尽日临清霁,岩岩不可攀。
我从华山归,刈麦已大半。自长安迤东,实美如火炭。
繄我返耕来,此麦才再见。接岁禾不登,宝玉咸所贱。
周人重农食,特分田畯职。公私积蓄繁,讵有旱乾棘。
春首饿莩多,朝廷甚忧恤。今日得佳物,守护须谨饬。
黄金殪米下,其语殊谠直。作诗告有位,国宝在稼穑。
天星坠为凤,叠浪耀灵景。独立白玉冈,如在赤霄顶。
䃔■丹穴开,傍薄翠螭并。浑浑玉在璞,庚庚金出矿。
宁支织女机,孰作补天饼。屃屃若负力,拥肿或病瘿。
蜀图雄八陈,周象重九鼎。鲸骇昆明池,莲表泰华井。
来仪欲巢阁,览德久延颈。架海功莫神,沈郢恐未醒。
山花杂五色,祥云覆千顷。金鹊徒为滞,雨燕漫飞影。
铁厓铁作心,吐句何奇警。寄语山中人,诗法当造请。