惯习干戈事鞍马,初从少小在边城。身微久属千夫长,
家远多亲五郡兵。懒说疆场曾大获,且悲年鬓老长征。
塞鸿过尽残阳里,楼上凄凄暮角声。
远过张正见,诗兴自依依。西府军城暮,南庭吏事稀。
草檐宜日过,花圃任烟归。更料重关外,群僚候启扉。
苦乐迎春咏四愁,诏书未暇蔽要囚。
已知行止关天命。暂卜穷通听鬼谋。
移监窖幽餐鼠草,奉春械击易羊裘。
何时放我南归便,抱瓮躬耕死即休。
沙塞何窅窅,树短百草长。大河屈曲流,不复辨四方。
驱车日将夕,黑云隐长冈。人马俱饥疲,解鞍饮寒塘。
张坐逐平地,击火烧乌羊。挏酪过醇酎,摇艳盈杯觞。
既醉歌呜呜,顿蹋如惊狂。月从天外来,耿耿流素光。
悲风动寥廓,拂面吹胡霜。白雁中夜飞,参差自成行。
一箭落霜羽,挟弓负豪强。中情无留滞,千载能鹰扬。
明星何熠爚,绛云何葳蕤。
辉海万楼台,下此凤凰雏。
窈窈西樵山,比之藐姑射。
神人凝雪肌,餐风影空碧。
雅步汉宫仪,雅奏广陵散。
逢场留白头,谁怜幽情满。
离离天际云,皎皎关山月。羌笛一声来,白尽征人发。嘹唳孤鸿高,萧索悲风发。雪压塞尘清,雕落沙场阔。何当胡无人,荷戈朝凤阙。
茅屋周回松竹阴,依稀气象似山林。
一窗风月生涯足,相与清名映古今。
戍楼炯炯关山月,白首征人数圆缺。
关山不隔四时寒,夜夜冷光沙如雪。
照破天崖万里心,闺中又是经年别。
雁飞唯愿得书归,月下有人魂断绝。
闺中月下不胜情,独戍关山更堪说。
一时北阙贺书多,万古西戎终不灭。
阳和待得活枯荄,东风洗尽征人血。
万里去长征,连年惯野营。入群来择马,抛伴去擒生。
箭撚雕翎阔,弓盘鹊角轻。问看行近远,西过受降城。
苍茫明月上,夜久光如积。野幕冷胡霜,关楼宿边客。
陇头秋露暗,碛外寒沙白。唯有故乡人,沾裳此闻笛。