俯掬清泉漱齿牙,仰看白日照山花。
山中閒趣谁能会,更过僧房话午茶。
南山三十里,不见逾一旬。
冒雨时立望,望之如朋亲。
虬龙一掬波,洗荡千万春。
日日雨不断,愁杀望山人。
天事不可长,劲风来如奔。
阴霪一以扫,浩翠写国门。
长安百万家,家家张屏新。
谁家最好山,我愿为其邻。
终南山三十里的景色,我差不多有十几天没见到了。
冒着雨久站着凝望,看见你如同看见亲朋好友一样。
虬龙掬手扬波,人间万里春色如洗。
只是每天春雨不断,让爱山人心情发愁。
阴暗的天气不会太久,虽然现在的狂风来的非常猛烈。
久雨新晴,坏心情一扫而光之后,终南山翠色欲流,如美景如画泻于一国之京城的长安。
如同在长安百万人家,家家门前张开一面新崭崭的屏风。
谁家的山最好看,我愿意成为他家的邻居。
宕子久行役,辽西戍未还。佳人怨遥夜,清泪浥朱颜。
藓晦兰闺寂,尘昏宝鉴闲。相思不相见,明月下关山。
七里垂钓叟,还傍钓台居。莫恨无名姓,严陵不卖鱼。
寒到无妨睡,僧吟不废禅。尚关经病鹤,犹滤欲枯泉。
静案贝多纸,闲炉波律烟。清谭两三句,相向自翛然。
村径通荒寂,悠哉此一隅。晚凉移暑湿,空翠落虚无。
山意完深境,天然畀老夫。君看黄雀思,自与白鸥殊。
沙平时薙草,石冷重移苔。野蝶忘人面,山禽覆茗杯。
地偏群动寂,偶丧百愁开。云露高寒表,樗榆育不材。
草木区萌遂,禽虫乳孳多。独吟还自放,晚起且谁何。
邻里稀相接,樵苏也不过。赘疣容圣世,敢复恨蹉跎。
信知尤物必牵情,一顾难酬觉命轻。
曾把禅机销此病,破除才尽又重生。
斗酒兴不浅,南游几日回。担囊无俗物,访古及吴台。
腰下延陵剑,手中张翰杯。若逢梅福问,相与上天台。