河梁送别者,行哭半非亲。此路足征客,胡天多杀人。
金罍照离思,宝瑟凝残春。早晚期相见,垂杨凋复新。
漫愁青女妒新妆,已有风传处处香。
试问隐沦溪上客,欲将春色若为藏。
忆在武夷同醉日,感君高韵薄秋云。今来手握山东宪,众许才空冀北群。
尘世浮名春梦似,玉堂旧话夜灯闻。年来鬓发俱非昨,要遣丹青早策勋。
藜杖芒鞋兴不穷,万山螺簇碧茏葱。青天一饷开图画,潋滟收归惨淡中。
无故寻愁觅恨,有时似傻如狂。纵然生得好皮囊,腹内原来草莽。
潦倒不通世务,愚顽怕读文章。行为偏僻性乖张,那管世人诽谤。
富贵不知乐业,贫穷难耐凄凉。可怜辜负好韶光,于国于家无望。
天下无能第一,古今不肖无双。寄言纨绔与膏粱,莫效此儿形状。
扁舟初别五陵春,为逐江间鸥鹭群。津吏谩劳频问讯,汉庭元有旧将军。
飞蓬似征客,千里自长驱。塞禽唯有雁,关树但生榆。
背山看故垒,系马识馀蒲。还因麾下骑,来送月支图。
崒嵂荆南山,袁令葬其麓。
相传天赐棺,咄咄诳流俗。
令尝成兴梁,天报宜以福。
赐棺信荣矣,毕竟入鬼录。
珠官在岭南,锦官在巴蜀。
盐官兴铁官,登载粉简牍。
吾恐古有司,铸铜山之足。
后人讹承讹,官傍妄加木。
政须改铜官,大字鑱崖腹。
事有作俑者,并按王乔玉。
佳人名小品,绝世已无俦。
横波翻泻泪,绿黛自生愁。
舞袖倾东海,纤腰惑九洲。
传歌如有诉,余转杂箜篌。
野性偏宜野,寒花独耐寒。经冬开未尽,不与俗人看。