虚名为累愿偏赊,回首偿来两鬓华。无禄颇能誇健饭,不官转免运移家。
十行新秫醅香酿,一掬秋菘摘露芽。无事遣闲忙底事,夜灯农谱手频查。
真面须从雪里看,两三株傍瓦檐端。化工弄巧施朱绿,免议书生一色寒。
篮舆一路野梅风,午酒濛濛困未松。侧首松梢听晴哢,数峰残雪夕阳中。
晨兴步北林,萧散一开襟。复见林上月,娟娟犹未沉。
片云自孤远,丛筱亦清深。无事由来贵,方知物外心。
五百年间岸谷移,邯郸枕上梦回时。
兔葵燕麦玄都观,好继刘郎旧日诗。
正是园林花木衰,冰姿玉洁出疏篱。
月中瘦影道傍见,江上寒香人不知。
时节惊心非故物,簿书满眼欠新诗。
碧云暮合关山远,拟折琼英寄所思。
煮石烧丹亦可怜,我今无事只烹泉。一般意味人知少,除是当年木邓仙。
白绵飞尽绿丝深,无数鱼儿聚藻阴。
日夜潺湲声不断,分明一片伯牙心。
西风吹露下秋空,乌鹊无声占碧桐。天气微凉人好睡,阑干闲在月明中。
雨声云气暮萧萧,罗扇恩疏井树凋。心事暗随归梦去,壁灯留与可怜宵。