斜阳倏西下,片月已东出。鸡犬各还家,柴荆晚饭毕。
邻舍语依然,儿女相牵率。鸣蛙水上喧,流萤花外疾。
夜色向沉沉,旷望弥萧瑟。
沉沉夜来雨,泱泱川上平。田家趋时作,驱牛急晨耕。
遥遥阡陌间,肃肃老少并。札札耒与耜,咿咿桔槔声。
纡回野水入,绵延禾稼盈。劬苦事一时,倏忽见秋成。
四体虽云疲,所贵惟此生。此生各有分,胡乃不自营。
寥寥千载下,宁知沮溺情。
种瓜东门外,种豆南山下。遗荣等粪土,屏迹在田野。
自昔有达士,而我非作者。偃息任疏顽,得性非虚假。
不觉岁月迁,青春复徂夏。是时农务忙,尽日宾明寡。
新竹带可围,青荷手堪把。于焉以永日,冲襟一潇洒。
立身本疏慢,罢官实所宜。追思十年往,犹是归来迟。
聊租二顷田,以为三径资。故人有裘羊,旦夕与娱嬉。
即看花满园,但要酒盈卮。高歌任性情,放言罕文辞。
邈与世相绝,俯仰复何为。
古寺藏云里,遥遥何处钟。携筇欲相访,尚隔两三峰。
江北江南春去,园林无数花飞。萋萋芳草满路,何事王孙未归。
须知造物元无物,刚被花光强造端。
认得色空都是幻,南枝非暖北枝寒。
山花雨后红,野草风前绿。
浩歌归去来,不辱在知足。
落日不可尽,丹林紫谷开。
明明远色里,历历暝鸦回。
不向江南冰雪底,乃于毫末发春妍。一枝无语淡相对,疑在竹桥烟雨边。