辛夷零落海棠残,似梦春光取次看。人世那堪春几度,夕阳萧寺独凭阑。
翩翩春燕。
端集余堂。
阴匿阳显。
节运自常。
厥貌淑美。
玄衣素裳。
归仁服德。
雌雄颉颃。
执志精专。
絜行驯良。
衔土缮巢。
有式宫房。
不规自圆。
无矩而方。
窗外晴山竹半遮,竹根流水细鸣沙。小园寂寞春无赖,蝴蝶飞来绕菜花。
驱车入丛山,行行夕阳暮。人迹杳然绝,取径傥已误。
乱石来相难,崎岖有余怒。返照瞰高草,乔木奥前路。
垂崖似古门,想像俨深固。鬼魅良可愁,神仙亦堪怖。
我生贵平易,不欲得奇数。言念采樵子,愿因觅栖住。
及门何许时,别舸发朝雨。白日吹江云,江空啼杜宇。
楚襄游梦去,陈思朝洛归。参差结旌旆,掩霭顿骖騑。
变化看台曲,骇散属川沂。仍令赋神女,俄闻要虙妃。
照梁何足艳,升霞反奋飞。可言不可见,言是复言非。
□□□□□,我帝更朝衣。擅宠无论贱,入爱不嫌微。
智琼非俗物,罗敷本自稀。居然陋西子,定可比南威。
新吴何为误,旧郑果难依。甘言诚易污,得失定因机。
无憎药英妒,心赏易侵违。
千条杨柳拂檐低,十二湘帘卷未齐。深院无人春寂寂,碧桃枝上一莺啼。
绣包无事且徘徊,庭院沈沈长绿苔。一桁垂帘春昼永,桃花如雪燕飞来。
片云如断山,半掩林下宅。前路荷锄归,时逢采芝客。