日昃石门里,松声山寺寒。香云空静影,定水无惊湍。
洗足解尘缨,忽觉天形宽。清钟扬虚谷,微月深重峦。
噫我朝露世,翻浮与波澜。行运遘忧患,何缘亲盘桓。
庶将镜中象,尽作无生观。
君不见歌星扭腰夜登台,一曲艳歌万金来。君不见款爷久厌琼林宴,金屋新置海之甸。
滚滚红尘漫神州,二十年间如闪电。我辈碌碌一何痴,犹自手持书一卷。
不知滔滔名利场,富贵荣华瞬息变。人海茫茫苦奔走,幸有薄俸可沽酒。
日日抱瓮醉一回,管他白云幻苍狗。住近峡江巴水边,十二巫峰碧插天。
便欲携酒登高去,把盏醉舞群山巅。渝州三月春光好,诗人兴会嘉陵道。
济济英贤灿若星,一时豪气逼苍昊。把酒快谈忘所以,举杯何幸逢知己。
此中真趣妙难言,歌星款爷哪可比。玻璃樽中影潋滟,樽前飘然生万念。
名利于我何有哉,不如二三野老一醉眠荒店。鸟鸣嘤嘤求其友,杨君杨君其许否。
遥向荣昌重举樽,与君同唱将进酒。
汉家逐单于,日没处河曲。浮云道旁起,行子车下宿。
枪城围鼓角,毡帐依山谷。马上悬壶浆,刀头分颊肉。
来时高堂上,父母亲结束。回面不见家,风吹破衣服。
金疮在肢节,相与拔箭镞。闻道西凉州,家家妇女哭。
青青水中蒲(pú),叶短不出水。
妇人不下堂,行子在万里。
水中生长着青青的菖蒲,叶子很短小不得伸出水。
妇人常年难走出堂屋外,远行的人离我有千万里。
行子:出行的人。
东飞乌,西走兔。朝复朝,暮复暮。百岁光阴一程路,过眼红颜草头露。
杨柳尚待秋风吹,牵牛见日色日衰。丈夫有为贵及早,人生能得几时好。
短歌行,叹人生。
岱宗高入帝青寒,策马东归不厌看。一变便兴周礼乐,两生那识汉衣冠?
雨休树下碑仍在,云起封中玉未刊。更上灵光殿基望,冥冥鸿鹄有修翰。
竹梧亭子翠珊珊,人在空濛烟雨间。春暮但闻莺百啭,秋阴每见鹤孤还。
且看树顶遥峰碧,莫踏苔花滴露斑。如此林居不归去,高情谁与共萧闲?
〔时年十六。一作十八〕
洛阳女儿对门居。
才可容颜十五余。
良人玉勒乘骢马。
侍女金盘[鱼会]鲤鱼。
画阁朱楼尽相望。
红桃绿柳垂檐向。
罗帷送上七香车。
宝扇迎归九华帐。
狂夫福贵在青春。
意气骄奢剧季伦。
自怜碧玉亲教舞。
不惜珊瑚持与人。
春窗曙灭九微火。
九微片片飞花琐。
戏罢曾无理曲时。
妆成祗是薰香坐。
城中相识尽繁华。
日夜经过赵李家。
谁怜越女颜如玉。
贫贱江头白浣纱。
〔时年十九〕
渔舟逐水爱山春。
两岸桃花夹去(一作古)津。
坐看红树不知远。
行尽青溪不见人。
山口潜行始隈[阝奥]。
山开旷望旋平陆。
遥看一处攒云树。
近入千家散花竹。
樵客初传汉姓名。
居人未改秦衣服。
居人共住武陵源。
还从物外起田园。
月明松下房栊静(一作净)。
日出云中鸡犬喧。
惊(一作忽)闻俗客争来集。
竞引还家问都(一作乡)邑。
平明闾巷扫花开。
薄暮渔樵乘水入。
初因避地去人间。
及至(一作更闻)成仙遂(一作去)不还。
峡里谁知有人事。
世中遥望空云山。
不疑灵境难闻见。
尘心未尽思乡县。
出洞无论隔山水。
辞家终拟长游衍。
自谓经过旧不迷。
安知峰(一作岑)壑今来变。
当时知记入山深。
青溪几曲(一作度)到云林。
春来遍是桃花水。
不辩仙源河处寻。
相思绕我心,日夕千万重。年光坐婉娩,春泪销颜容。——孟郊
台镜晦旧晖,庭草滋深茸。望夫山上石,别剑水中龙。——韩愈