记得临岐款语。珍重长途风雨。洲边草绿好归来,莫更题鹦鹉。
和泪检征衣,纤手殷勤补。夜来鸳瓦上新霜,指冷琼箫谱。
缔欢三十载,通家数百年。潘杨称代穆,秦晋忝姻连。
风云洛阳道,花月茂陵田。相悲共相乐,交骑复交筵。
始谓调金鼎,如何掩玉泉。黄公酒炉处,青眼竹林前。
故琴无复雪,新树但生烟。遽痛兰襟断,徒令宝剑悬。
客散同秋叶,人亡似夜川。送君一长恸,松台路几千。
麻姑井边一株杏,花开不如古时红。西邻蔡家十岁女,年年二月卖东风。
东风吹人千万里,青蘋花发前湖水。江南女子木兰舟,却采蘋花泛流水。
水流花发春光好,失时不采花应老。年少吴侬歌懊恼,白晰容颜半枯槁。
倏然来去双彩凫,化作汝舄穿云衢。汝佩复解江妃珠。
龙宫蛟室本不隔,相期更有潇湘客。
孤馆灯初暗,虚窗月正明。寒衣犹未补,风递捣砧声。
女伴朝来说,知君欲弃捐。懒梳明镜下,羞到画堂前。
有泪沾脂粉,无情理管弦。不知将巧笑,更遣向谁怜。
青青河边草,悠悠万里道。划生在春时,远道还有期。
春至草不生,期尽欢无声。感物怀思心,梦想发中情。
梦君如鸳鸯,比翼云间翔。既觉寂无见,旷如参与商。
梦君结同心,比翼游北林。既觉寂无见,旷如商与参。
河洛自用固,不如中岳安。回流不及返,浮云往自还。
悲风动思心,悠悠谁知者。悬景无停居,忽如驰驷马。
倾耳怀音响,转目泪双堕。生存无会期,要君黄泉下。
藜杖芒鞋兴不穷,万山螺簇碧茏葱。青天一饷开图画,潋滟收归惨淡中。
彼美山中桐,千古生清风。
斲削罗徽弦,不费胶漆工。
伊石台有梅,月冷云空蒙。
一弹弹春江,迟日春融融。
再弹弹招隐,霜木吟樵枫。
三弹弹离骚,感慨古道隆。
大羹玄酒味,旨趣回颛蒙。
世无子期耳,知音未易逢。
袖手长太息,所听何不同。
所听非不同,举世郑卫聋。
秋风日夜清,房栊有佳色。悠然东窗下,落落群松直。