灵岳何年帝子游,遗踪閒得共冥搜。千寻怪石看疑堕,万壑长松听欲流。
寺记齐梁馀断碣,人思李郭有虚舟。凭高久坐烟霞晚,一笑真成汗漫游。
春光一去不重来,日日登山望九垓。岸虎水龙俱寂寞,高皇弓剑几时回。
岁尽方看老却身,更将幽思早惊春。
东郊节候林端见,南国山川镜里新。
宴赏移时淹醉客,笙歌满路起游尘。
亦随景物消愁寂,愿得春风长与人。
日月何忙忙,出没住不得。使我勇壮心,少年如顷刻。
人生石火光,通时少于塞。四季倏往来,寒暑变为贼。
偷人面上花,夺人头上黑。
十二天街雨压沙,秋千咿喔响人家。
东风会劝十分酒,寒食初开百玉花。
年少斩新金络马,柳阴无数画轮车。
春来谁道迟迟日,尤觉春来日易斜。
午窗寂历听啼莺,淡沱春光画不成。坐拥熏炉寒尚峭,旋移花垡雨初晴。
钩帘乳燕多寻垒,隔巷吹箫已卖饧。忽见侍儿来插柳,始知节物近清明。
白马黄金鞍,蹀躞柳城前。问此何乡客,长安恶少年。
结发从戎事,驰名振朔边。良弓控繁弱,利剑挥龙泉。
披林扼凋虎,仰手接飞鸢。前年破沙漠,昔岁取祁连。
折冲摧右校,搴旗殪左贤。昆弥还谢力,庆忌本推儇。
海外平遐险,来庭识负褰。三韩劳薄伐,六事指幽燕。
良家选河右,猛将征西山。浮云屯羽骑,蔽日引长旃。
自矜有馀勇,应募忽争先。王师已得隽,夷首失求全。
鼓行徇玉检,乘胜荡朝鲜。志勇期功立,宁惮微躯捐。
不羡山河赏,谁希竹素传。
彼昼何长,岁计乃短。迨我今暇,申此诚款。吹笙鼓瑟,以乐嘉宾。
中苟不接,化为劳薪。昔我初生,伤乎末季。及吾方刚,而乃不啻。
盻彼流水,其流汤汤。亮无利楫,孰溯以航。岁不我与,世亦如斯。
道远倒行,徒为人嗤。炙我枯鲤,命我匏尊。惟彼无怀,可与晤言。
局蹐川谷行,徘徊关山路。归云渡清溪,残雪在高树。
初晴南风转,细响暗泉注。峰回触厜㕒,径仄涌沮洳。
吴楚未解兵,雍梁困徭戍。险阻成通途,戈鋋竞奔赴。
野哭耳怯闻,烽烟望增怖。勋名嗟无成,悔不老章句。
何时阪泉师,一扫蚩尤雾。
端居寡营尚,悠然澹心情。百年感逆旅,何为劳吾生,忽闻春风至,有酒急须倾。
醉卧东窗下,阶前一鸟鸣。