绿波如画雨初晴,一岸烟芜极望平。
日暮落花风欲定,小楼弦管压新声。
轻尘不动雨霏微,堤外芹燕子飞。
庭院日长帘幙静,含情脉脉看春归。
连天芳草晚凄凄,蹀躞花边马不嘶。
蜂蝶已归弦管静,犹闻人语画桥西。
集英赐对已专城,竟指炉烟上翠瀛。
跸静共传新太守,砚寒仍是旧书生。
诗如霜月五更晓,人与梅花一样清。
昨夜紫阳山雪外,漏传鼓角亦分明。
深院无人锁曲池,莓苔绕岸雨生衣。
绿萍合处蜻蜓立,红蓼开时蛱蝶飞。
造化无情不择物,春色亦到深山中。
山桃溪杏少意思,自趁时节开春风。
看花游女不知丑,古妆野态争花红。
人生行乐在勉强,有酒莫负琉璃锺。
主人勿笑花与女,嗟尔自是花前翁。
夏鼎象九州,山经有遗载。
空蒙大荒中,杳霭群山会。
炎海积歊蒸,阴幽异明晦。
奔趋各异种,倏忽俄万态。
群伦固殊禀,至理宁一概。
骇者自云惊,生兮孰知怪。
未能识造化,但大披图绘。
不有万物殊,岂知方舆大。
风雨惊春老,山川入梦遥。此时看破镜,何处正吹箫。
旧种萱丛碧,新归燕语娇。佳期漫自笑,不似浙江潮。
莫埽林下花,花存春尚在。一随南风散,飘忽不可待。
四时相乘凌,万物随变改。不如玩三秀,忘年蹈云海。
历头恰恰三月小,销减欲去未行春。祖帐不知春去处,清苕拍拍柳晶晶。