嫩红相逐上枝头,多少东风索我酬。春色似人看易老,年华如客去难留。
长因好景翻成恨,只恐香醪压得愁。深放黄金为酒盏,一城飞絮已悠悠。
一枝的的照人寒,绝胜溪桥立马看。
只恐东风解相怨,漏他消息入毫端。
路寻樵径蹑槎枒,山色苍深夕照斜。一树红枫全是叶,翻疑无叶满身花。
北洹春事休嗟晚,三月尚寒花信风。
遥忆东吴此时节,满江鸭绿弄残红。
十里黄花半野桥,午云晴鹳两争遥。樵回耳热孤心在,遍踏晴峰按寂寥。
春酲无一宿,破晓意翛然。苦乏清新句,来全淡宕天。
细花如媚我,时鸟与催年。美景行消歇,欢愉及眼前。
蜜成只解供樽俎,蜡就徒能照绮罗。
堪叹汝生无受用,铣铣刺刺欲如何。
芦白枫丹照绿蘋,粘天波浪自粼粼。愁知日月催双鬓,贫觉妻孥绊一身。
诗卷行吟书甲子,熏炉匡坐守庚申。南山当户明如髻,上对年年似故人。
引蔓匏瓜已上棚,向阳葵槿正繁英。南窗一觉羲皇梦,卧听西畴打稻声。
隔帘粉蝶舞参差,树影低垂绿满池。几阵微风书幌静,北窗高卧落花时。