处士桥边古岸隈,梅花偏向小园开。冲寒有客寻春去,移得晴窗雪影来。
客里无鱼未易禁,春风颇忆洞庭针。
可能更问诙谐肉,发已如今不及心。
晴雪霏霏洒砌苔,浪蜂欲去更徘徊。空传淡影浮歌扇,不送寒香入酒杯。
陇首故人千里隔,江南驿使几时回。翠禽莫怨高楼笛,一度春风一度开。
东风一戏剧,会使红绿争。
粲粲墙角花,朝霞翦芳英。
自怜冰雪志,猥与桃杏并。
未应素节改,但觉羞颜頳。
孤标翳尘土,疏香掩蓬荆。
游蜂颇知己,飞绕千回轻。
其奈逐臭夫,对之白眼横。
主人情不薄,爱君成瘦生。
今来摄从事,吏课殊少程。
何时把杯酒,一洗千枯荣。
玉质天然不受妆,舞筵聊尔试霓裳。由来国色多殊调,自有临风一段香。
千林气脉未全归,一点清香已著枝。
每爱月窗横瘦影,敢将水墨污冰姿。
淡妆出屋新相见,索笑巡檐旧有诗。
不见化工先著力,雪中风韵最相宜。
潇洒石池边,清标出自然。东风零乱后,蜕甲玉蜿蜒。
年年雪里,常插梅花醉。挼(ruó)尽梅花无好意,赢得满衣清泪。
今年海角天涯,萧萧两鬓(bìn)生华。看取晚来风势,故应难看梅花。
小时候每年下雪,我常常会沉醉在插梅花的兴致中。后来虽然梅枝在手,却无好心情去赏玩,只是漫不经心地揉搓着,却使得泪水沾满了衣裳。
今年梅花又开放的时候,我却一个人住在很偏远的地方,而我耳际短而稀的头发也已斑白。看着那晚来的风吹着开放的梅花,大概也难见它的绚烂了。
挼:揉搓。海角天涯:犹天涯海角。本指僻远之地,这里当指临安。
萧萧两鬓生华:形容鬓发华白稀疏的样子。看取:是观察的意思。观察自然界的“风势”。故应:还应。
梨云无梦倚黄昏,薄倩朱铅蚀泪痕。宿酒破寒薰玉骨,仙丹偷暖返冰魂。
茜裙影露罗衣卷,霞佩香封缟袂温。回首孤山斜照外,寻真误入杏花村。
常忆西湖处士家,疏枝冷蕊自横斜。
精明一片当时事,只欠清香不欠华。