春来一月雨,米斗钱三千。江空尽绝市,灶冷厨无烟。
我从莆城来,四望良凄然。滨海皆食淡,逻卒相寻挻。
累累起夫役,庶局供熬煎。玉食宁几何,千百俱并缘。
祇今二月节,何暇及种田。使臣询民瘼,当务固有先。
近仓有陈粟,庶解朝夕悬。州县价一平,乡闾自然宽。
欲言事何限,何当息民肩。
林峦残雪霁,净土独游频。
鸟似忘机客,山疑入定人。
灵花飘不尽,古木自无春。
坐悟衣珠在,空经累劫贫。
蒿目黄尘扰扰间,出门偶到鹤林山。仙花僧竹俱陈迹,白日青天祇自闲。
竹院闲来春正迟,箨龙犹自有孙枝。野夫岂识寻芳意,为爱光风面面吹。
鞦韆旧俗讲堂东,稚子相呼我半聋。莫对春风思拍拍,应随释氏说空空。
染红濡绿诗魂远,去国怀乡客意同。先冢纸钱投未得,几声啼鸟落花中。
一度清明了一年,温风袅袅雨班班。几家绣幰寻芳去,何处蹇驴驮醉还。
宿草新坟惊世短,落花流水占春閒。晓莺啼破松窗梦,缺月东南挂屋山。
三月轻风麦浪生,黄河岸上晚波平。
村原处处垂杨柳,一路青青到永城。
力为君王乞得州,补天示了石学心。
人才自係国轻重,吾道亦关公去留。
殿角才辞槐影日,船头便转荻花秋。
竞夸祖账都门外,谁识眉攒杜甫愁。
村村榆火碧烟新,拜埽归来第四辰。城里看家多白发,游春总是少年人。
寻幽无十里,阔处见风涛。
绿树雨中密,澹山云外高。
心情亲醉境,愁色上颠毛。
早赋归来引,悠悠误尔曹。