羡杀村居好,经年绝是非。牛羊归晚径,鸡犬散朝晖。
露坐分藜榻,郊行解葛衣。城居苦嚣隘,来此即忘归。
池榭惬幽独,狂吟学解嘲。露荷香自在,风竹冷相敲。
丧志嫌孤宦,忘机爱澹交。仙山如有分,必拟访三茅。
殷璠裁鉴英灵集,颇觉同才得旨深。
何事后来高仲武,品题间气未公心。
风骚如线不胜悲,国步多艰即此时。
爱日满阶看古集,只应陶集是吾师。
耻将官业竞前途,自爱篇章古不如。一炷香新开道院,
数坊人聚避朝车。纵游藉草花垂酒,闲卧临窗燕拂书。
唯有明公赏新句,秋风不敢忆鲈鱼。
半烟半雨江桥畔(pàn),映杏映桃山路中。
会得离人无限意,千丝万絮(xù)惹春风。
柳树种植在溪桥边和山路旁,与杏树和桃树相映。
又好像懂得离人思乡的无限情感,千万条柳丝飘下无数柳絮去招引迷人的春天。
半烟半雨:云雾夹杂着细雨。映杏映桃:与杏树和桃树相映。
会得:懂得,理解。离人:远离故乡的人。无限意:指思乡的情感。絮:柳絮。惹:招引,挑逗。
姑射山头冰雪仙,人间一见便丰年。
却应羞死琴台女,不得乃翁分一钱。
我怀苏子瞻,白发谪岭南。当时梅花有佳句,至今清气遗江潭。
江南见耳孙,气貌殊不凡。平生不识耕与蚕,经史六艺俱沉酣。
昔年横经坐太学,壁水浩荡恩波涵。高堂忽念垂鹤发,丹陛一夕辞朝簪。
归来结屋依苍岩,白日对客惟清谈。我家茅屋深烟岚,门前绿树垂黄柑。
徵书一夕下岩穴,长江万里随风帆。云根黄独如斗大,十年无梦携长镵。
读君新诗如梦觉,令我一唱叹者三。逋仙旧居偶一过,夜雨苍苔荒石龛。
南枝久己化荆棘,缟衣无复来毵毵。我方束书上京国,百拙自叹无一堪。
长途两脚倦行役,黄尘扑面羞青衫。明年傥遂归田约,白首相见期无惭。
邂逅旧惭无半面,追随今恨只三旬。高才锋颖凌长剑,和气舒迟压九春。
百里莫言犹偪仄,三年亦可薄经纶。古丹应有遗方在,好使灵功被此民。
树头啼鸟唤眠觉,无数柳绵飞入袍。
乱花绕屋水光动,碧虹漏窗春日高。
乳雀趁飞玉蛱蝶,娇鸦啄落金樱桃。
倚栏正欲破閒闷,听得酒声鸣小槽。
往年醉倒先生家,今寄绿洒沧海涯。
此酒到时春已晚,犹应趁得赏残花。