小雪暮能繁,愁云久更昏。细灯寒出户,欹树老当轩。
竹叶旧时酿,梅花何处村。赋诗空入夜,愁绝与谁论。
图书粲东壁,星斗下西楼。
满座襟怀爽,一轮风露秋。
云山遗古意,汉汉洗诗愁。
更欲骑黄鹤,相随汗漫游。
无雨无云晓色乾,忽惊瑰璧满檐端。不教声到窗前觉,应恐愁添屋下寒。
占瑞农官寻玉尺,析酲公子索金盘。柴门睡起无多事,捲上疏帘带竹看。
伤心六十三除夕,都在慈亲膝下过。
今日慈亲成永诀,又逢除夕恨如何?素琴将鼓光阴速,椒酒虚供涕泪多。
只觉当初欢侍日,千金一刻总蹉跎!
雾气连穷海,军声动九圻。
花香馀佛塔,草色上戎衣。
白屋蟏蛸在,黄昏蝙蝠飞。
登山愁极目,林卧掩风扉。
睡觉不知雪,但惊窗户明。
飞花厚一尺,和月照三更。
草木浅深白,丘塍高下平。
饥民莫咨怨,第一念边兵。
我性难谐俗,诗书独与亲。一楼堪累月,万事付诸人。
会意辄忘食,起思如有神。停杯待明月,下榻为嘉宾。
永日三茅顶,寒江一钓缗。愿言长若此,已谓乐无伦。
貌以缨冠改,人添识面新。今时崇意气,骨肉在胡秦。
尝笑陶元亮,何如郑子真。祗因三径费,失却葛天民。
局蹐邯郸步,惭惶西子矉。浪从双眼白,生取几人瞋。
物物私其假,生生总是尘。鷾鸸犹有智,鸥鸟固难驯。
快意醒前梦,回头迹已陈。停云閒对户,堪与洗心论。
萧疏秋柳更多姿,瘦减腰围不自知。世道于今成妾妇,中原何处觅男儿。
柔肠日转难求偶,媚骨天生但守雌。何日能湔巾帼耻,蛮靴窄袖拥旌旗。
清飔拂拂皱湘纹,一袭罗衣映夕曛。世态轻浮迷晓雾,人情冷淡幻秋云。
家庭革命多凉德,骨肉操戈涣大群。同履春冰危险地,夷然舞蹈醉眸醺。
人比黄花叹故吾,依然霜鬓压头颅。井蛙坐困思观海,窟兔纷驰尚守株。
千里江流难转石,一鞭日暮滞迷途。风雷不作鱼龙化,终见螔蝓贴壁枯。