战城南,鼓声沸,胡阵如蛇前最锐。
三冲五合令转严,仰面看天斜日坠。
胡去不苦追,胡来不发矢。
大开阵角卧中军,凯吹如雷四壁起。
秀颈红唇脸花碧,秋波湛湛倾人色。高楼雾暖四时春,蝴蝶飞来归不得。
裾回縠转香风催,引商按徵云徘徊。鸣钟考鼓玉丘颓,讵识乐极生悲哀。
少有驰驱志,愁看髀肉生。一鞭冲暮霭,积雪乱微晴。
冻雀迎风堕,馋狼尾客行。休论羁泊苦,马亦困长征。
吏退鸟啼公事稀,南山坐对云依依。冰生幽壑群龙寐,雪洒空江独鹤飞。
芳草向人巳寂寞,梅花何意犹芬菲。故园松菊为谁好,岁暮山中人未归。
幽径穿林过,浑如洞里行。萧森无日色,滴沥有泉声。
古木千章耸,长藤百尺萦。肩舆出山口,回首白云横。
高楼眺平楚,江树何沈沈。茅屋互鳞比,烟霭一以深。
青骢识归路,黄鹂弄好音。朅来写怀抱,举目悲登临。
蘅芜渺天末,桃李乱云浔。韶华易逝羽,奄忽不可寻。
俯仰感今昔,悠悠千古心。回首妆台畔,花落罥瑶琴。
昔闻从军苦,今见从军乐。从军岂真乐,毋乃为残虐。
我有灶下媪,全家住近洛。饭罢袖手閒,为我谈厓略。
昨有潼关兵,新调来襄鄂。入市逢酒肆,牛羊恣大嚼。
撒手出门去,佣保还诺诺。乘醉过青楼,应声奏箫籥。
幸蒙垂爱怜,临行簪珥攫。一夕报贼来,远近惊风鹤。
彼闻翻大喜,距踊如雀跃。沿途有村店,藉口制草屩。
毫无造物仁,俨同敝赋索。一人不如意,千百横刀槊。
民也告之官,县官惊以愕。投刺谒主帅,主帅殊落寞。
身家与性命,畴不儿郎托。似此区区者,九牛一毛灼。
掉头更不言,反是县官错。翌日拔队行,所在苦摽掠。
有马不刍秣,十匹百匹捉。有兵不肩荷,前车后车缚。
时或值商贾,搜求罄其橐。鞭夫如鞭狗,弹人如弹鹊。
一事稍阻挠,首级立时落。一级银二钱,请赏向戎幕。
娇姹谁家女,亦既成婚约。宁馨谁家儿,绕项金锁钥。
女驮马上去,男系民前铎。夫婿蹑迹追,爷娘望尘扑。
看看十里外,日已西山薄。明早见积骸,狼藉填沟壑。
家人哭之恸,捶胸更拊膊。保正为报营,营中方饮酌。
粉黛排屏风,珠宝堆山岳。开口未及说,身已贯木索。
裍置大旗边,自分死锋锷。倏见缚鸡来,认得羽毛驳。
今供役盘飧,昨食我稻穛。须臾兵尽醉,相邀纵六博。
卢雉信口呼,金钱信手摸。想见傥来物,源源不一涸。
乘间逃生归,思欲主帅吁。相距三百里,程途数日隔。
男儿生胡为,恨不兵籍著。呜呼彼军人,此孽何可作。
亦既客欺主,又复强凌弱。我闻湘泽间,近亦风声恶。
岂无儿在家,岂无女出阁。一旦有兵役,宁能免鼎镬。
天道信难知,作诗叩冥漠。
石国胡儿向碛东,爱吹横笛引秋风。
夜来云雨皆飞尽,月照平沙万里空。
燕郊芳岁晚,残雪冻边城。
四月青草合,辽阳春水生。
胡人正牧马,汉将日征兵。
露重宝刀湿,沙虚金鼓鸣。
寒衣著已尽,春服与谁成?
寄语洛阳使,为传边塞情。
紫塞晓屯兵,黄沙披甲卧。战鼓声未齐,乌鸢已相贺。
燕然山上云,半是离乡魂。卫霍待富贵,岂能无乾坤。