吾怜东方生,辟世金马门。
滑稽时若诡,委蛇体自真。
猥以龙变姿,而偶郭舍人。
窃酒戏万乘,折简调平津。
缪巧固无端,讽谏难悉闻。
壮哉割肉手,何有瑶池春。
濯衣紫海遥,长啸流清尘。
岁星去几时,青蝇遽来臻。
太息巫蛊冤,何用千秋伸。
沛公家业本无能,休责渠曹不治生。
看取帝王他日事,方知俗眼未分明。
武皇重征伐,战士轻生死。朝争刃上功,暮作泉下鬼。
悲风吊枯骨,明月照荒垒。千载留长声,呜咽城南水。
种花满西园,花发青楼道。花下一禾生,去之为恶草。
共仰之推千古贤,纵无寒食亦能传。生前不怕棉山火,死后何须要禁烟。
子推言避世,山火遂焚身。四海同寒食,千秋为一人。
深冤何用道,峻迹古无邻。魂魄山河气,风雷御宇神。
光烟榆柳灭,怨曲龙蛇新。可叹文公霸,平生负此臣。
懒脩珠翠上高台,眉月连娟恨不开。纵使东巡也无益,君王自领美人来。
竹帛烟消帝业虚,关河空锁祖龙居。坑灰未冷山东乱,刘项元来不读书。
懒修珠翠上高台,眉月连娟恨不开。
纵使东巡也无益,君王自领美人来。
明皇固英主,开元天下昌。
如何林甫辈,得产无尽殃。
国色真国色,多惑四海慝。
华清宫里人如玉,解唤胡雏起东北。
以此策明妃,远嫁犹为迟。
冤哉毛延寿,尽忠人不知。