易拔苍龙角,难参宝胜禅。
林泉饱枯涩,烟月唱清绵。
笑出黄龙手,慵扶阿卯肩。
持刀欺寡妇,盗佛铸私钱。
月黑踰城夜,风高放火天。
解嗤招觉老,担屎污心田。
往岁涂宫暗碧纱,倾城出祖路人嗟。
松柟峰下迁华寝,雪月光中咽晓笳。
有子今为二千石,同州才数两三家。
儿孙满地厥衣举,不见归时桃李华。
厨人清晓献琼糜,正是相如酒渴时。能解饥寒胜汤饼,略无风味笑蹲鸱。
打窗急雨知然鼎,乱眼晴云看上匙。已觉尘生双井椀,浊醪从此不须持。
曾见王郎海上行,十年重晤凤皇城。消磨花月新诗卷,沉郁风云旧酒兵。
往事欲谈宜痛哭,此生贻误是浮名。尊前豪语劳君记,孤负移山志不成。
堂上烬银釭,闺中下罗幕。
思君度遥夕,长於金井索。
川原望不极,愁思满归襟。云蔽长安目,水流湘浦心。
颓阳灭远树,积雪明寒岑。醉起海月照,行歌入雾林。
白日何皎皎,浮云变重阴。忠义虽云烈,谗巧间君心。
子椒毁屈平,宰嚭恶子胥。怀沙沈湘浦,鸱夷弃五湖。
大义贯金石,何能顾微躯。居高忽下议,卒受傍人愚。
楚王终俘虏,吴国竟丘墟。杳杳九泉暮,衔恨当何如。
我欲竟此曲,此曲伤君神。往者勿复道,寄谢后代人。
露下瑶阶冷,流萤湿不飞。长门今夜月,特地上秋衣。
膏沐徒为理,长宵恨有馀。罗衣新染泪,明月怨离居。
买赋嗟何及,春风惹恨偏。楼头看柳色,偷唱想夫怜。