昨夜轻阴结夕霏,城南十里有香泥。初闻山鸟惊新哢,遥见林花识旧蹊。荡桨远从芳草渡,垫巾还傍绿杨堤。罗敷正苦桑蚕事,惆怅南来五马蹄。
乘秋寻远壑,偶到幽人家。浊醪酿秫米,香饭炊胡麻。
微径扪萝茑,高峰弄云霞。餐和殆忘返,落景半规斜。
飞鸟不到处,僧房终南巅。龙在水长碧,雨开山更鲜。
步出白日上,坐依清溪边。地寒松桂短,石险道路偏。
晚磬送归客,数声落遥天。
十年一别双溪路,君自江南我浙东。
彼此有书无雁寄,只应清梦与君同。
独坐看新月,长吟忆故人。婵娟同此夜,离别又经春。
白发催人老,青山入梦频。无由一相见,顾影倍伤神。
白云长锁石门山,翠壁丹崖不可攀。千载清风在乔木,九秋清露汎崇兰。
衣冠自可同园绮,道德犹思述孔颜。莫怪韬光老岩谷,几多膏馥在人间。
光风被丛兰,秀气何绸缪。竹树露已深,萧萧苔石幽。
亦有纫佩者,襭芳在中洲。含情欲谁寄,湘水何悠悠。
长淮木落正纷纷,从事衔书逐雁群。八月江寒鱼似玉,列屯秋净稻如云。
匡庐秀出九江水,揽结天池翠几重。万壑云开青锦绣,千峰日照紫芙蓉。
危林袅雾晴兼合,飞瀑垂虹断忽逢。北望长安忻在目,朝氛莫遣蔽高舂。
灵源何太高,北斗想可挹。
凌日五光直,逗云千仞急。
白虹下涧饮,寒剑倚天立。
阔电不得瞬,长雷无敢蛰。
万丈岩崖坼,一道林峦瀑。
险逼飞鸟坠,冷束山鬼润。
须当截海去,独流不相入。