南国梅花发,阳回此独先。翻缘得气早,不斗入春妍。
冰雪原吾分,芬芳却自怜。调羹倘他日,青子向人圆。
缀雪枝条似有情,凌寒澹注笑妆成。冻香飘处宜春早,素艳开时混月明。迁客岭头悲袅袅,美人帘下妒盈盈。满园桃李虽堪赏,要且东风晚始生。
繁如瑞雪压枝开,越岭吴溪免用栽。
却是五侯家未识,春风不放过江来。
一簇簇梅花绽放压低枝头,不用翻山越岭到处栽种,随处都可成活。
只是权贵之家却看不到梅花的坚毅品格,和煦的春风迟迟不肯到来。
五侯:泛指权贵之家。
朔风吹雨正尘埃,忽见江梅驿使来。
忆著家山石桥畔,一枝冷落为谁开。
春意枝间忽暗惊,乘风作阵去纵横。
苍苔可忍欺香骨,粉蝶无端乱舞英。
有恨应羞霜月照,锺情犹赖晚风轻。
梦回一夜频搔首,肠断空阶骤雨声。
南土气蒸溽,城居厌喧卑。官曹稍休暇,寄此方驾驰。
侧径转萦曲,遥原杂林池。烦缨濯微飙,前瞻划舒夷。
嶪嶪琳宇深,松桂交樛枝。钟声出修廊,一饭若有期。
适意岂不乐,营营竟何为。虚谈非世具,勿遣俗士知。
素衷慕幽蹈,终焉谢尘羁。
气和色庄,襟度洋洋。
雪残春嶂,月午秋江。
峙凌虚金碧兮增飞来小朵之奇观,发昔人幽潜兮来典午咸和之遗芳。
或见或闻,意消心降。
若夫奉己淡薄,接物慈祥。
不泥文字,不堕平常。
此所以为北峰之克家,而於自受用昧中,
合乎性具之宗纲。
一枝炯炯照人寒,绝似溪桥立马看。
只恐春风解相怨,漏他消息入毫端。
腊月正月早惊春。
众花未发梅花新。
可怜芬芳临玉台。
朝攀晚折还复开。
长安少年多轻薄。
两两共唱梅花落。
满酌金巵催玉柱。
落梅树下宜歌舞。
金谷万株连绮甍。
梅花密处藏娇莺。
桃李佳人欲相照。
摘叶牵花来并笑。
杨柳条青楼上轻。
梅花色白雪中明。
横笛短箫凄复切。
谁知柏梁声不绝。
缥色动风香。
罗生枝已长。
妖姬坠马髻。
未插江南珰。
转袖花纷落。
春衣共有芳。
羞作秋胡妇。
独采城南桑。