处处征胡人渐稀,山村寥落暮烟微。门临莽苍经年闭,身逐嫖姚几日归。贫妻白发输残税,馀寇黄河未解围。天子如今能用武,只应岁晚息兵机。
满庭多种药,入里作山家。终日能留客,凌寒亦对花。海鸥过竹屿,门柳拂江沙。知尔卑栖意,题诗美白华。
泽国鸿雁集,衡门风雨深。斋居抱行素,恻恻感秋吟。
久怀延陵风,高驾幸过临。惠然襟期合,孰云旷难寻。
既洁樽中醪,载拂床上琴。无言一会易,赖写千古心。
忆昔倾盖时,游集多朋簪。临觞忽不乐,感旧复慨今。
盛时不重来,白发苦相侵。斯文恐将坠,勖尔道自任。
三江多兰茝,地古饶云林。跂望信修阻,尚忆金玉音。
竹西歌吹古扬州,分与延陵第一流。
直节雪霜霜晓槛,虚心风月月明楼。
东南直道辉青史,朔北虚怀动玉旒。
立尽斜阳更新月,缠腰骑鹤此君游。
归去来词书印历,高风千载汝南评。
松间风影有地籁,林下炎天无水声。
行客诗魂同石瘦,主人心事共泉清。
明朝遮日长安去,君亦曹装趣上京。
风吹芦苇鸣,残雪满桥板。
不见棹回人,愁立沙汀晚。
江皋杜蘅绿,芳草日迟迟。桧楫今何去,星郎出守时。彤襜问风俗,明主寄惸嫠。令下不徒尔,人和当在兹。昔年经此地,微月有佳期。洞口桂花白,岩前春草滋。素沙静津濑,青壁带川坻。野鹤每孤立,林鼯常昼悲。
新刊后藁又千首,近日江湖谁有之。妙似豫章前集语,老于夔府后来诗。
梅深岁月枝逾古,菊饱风霜色转奇。要洗晚唐还大雅,愿扬宗旨破群痴。
魏国乃为累,万古悲公子。
世上无神仙,英雄如是死。
不奈凄风透敝裘,高眠车上被蒙头。自怜病骨生来弱,莫恨客途寒可忧。
雅操素持四不出,狂吟且和二宜休。家乡才喜清无暑,露下芙蓉一院秋。