海上有三山,瀛洲居其一。
何年飞来神州赤县东,其上至今犹有神仙宅。
庞眉皓前方瞳翁,乔松羡门乃其匹。
深衣大带儒中仙,不读黄庭读周易。
乾元用九独探数之原,九九妙契乾策八十一。
万事万物从此始,衍之又衍至于千百亿。
寿翁以金书玉录长生符,不若寿翁以邵子先天周子一太极。
梅边生意浩无穷,坐阅人间蟠桃几回实。
结交有羊左,是惟一时才。为闻楚王贤,翩然自燕来。
一日食欲尽,俱往空双埋。伯桃乃独留,饿死梁山隈。
角哀仕既达,感旧肝胆摧。念此并粮惠,告还葬遗骸。
至今溧阳旁,突兀穴土堆。何人致荐奠,千花飞酒杯。
精灵今在否,古木以生雷。鲁公昔过之,驻车久徘徊。
感叹发篇咏,洒翰镵琼瑰。惜哉今不存,散落随尘埃。
空馀郑薰记,片石昏苍苔。末世友道绝,雅歌□□颓。
草木尚萎死,小怨何足怀。我思有所矫,巨燄明寒灰。
兹事虽过中,义烈亦壮哉。幸逢太丘长,揭表旌泉台。
寥寥千载间,下激清风回。还顾势利交,市道良可哀。
旅馆相逢即故乡,别筵谁遣近垂杨。燕山二月春犹薄,欲赠烟丝苦不长。
空谷有幽兰,取极倚白石。
清晨作奇共,凡卉各跼蹐。
公子偶相值,□枝置锦席。
敷荣忽变倅,色不贷一夕。
信知倾国姿,羞任桃李责。
所以富豪儿,睥睨林下客。
木主乎东义近仁,斯庵名此称斯人。
遥知虚室萧间地,生意满怀都是春。
一变姓名离百越,越城犹在范家无。
他人不见扁舟意,却笑轻生泛五湖。
春夜开筵宴钜公,英英豪气吐霓虹。诗歌白雪篇篇锦,酒泛流霞艳艳红。
玉烛银台光绮席,罗帷绣幕霭香风。醉来却意游仙兴,一曲霓裳度月宫。
瓮城东望势崔嵬,万顷银波翠嶂开。九月蜑舟收内港,潮婆风报澳南来。
石壁山头峰插天,石壁山下草如烟。半腰白鹭飞不去,道是岩边漱玉泉。
黄鱼紫蟹错登筵,丹杮红柑颗一钱。收却落花涂豆子,不劳东作向春田。