湖上风烟古,今朝又一行。天寒吟诗苦,岁晚客心惊。
饥雀窥梅瘦,翔鸥傍柳明。惜无人在眼,细细说平生。
喜得身闲散,村居尽不妨。花开和蝶看,酒熟带醅尝。
草径偏临水,柴门正向阳。故交应笑我,近日学耕桑。
行逢葛溪水,不见葛仙人。空抛青竹杖,咒作葛陂神。
报花消息是春风,未见先教何处红。
想得芳园十馀日,万家身在画屏中。
始欣予告旋,抱痾罕能见。笑言稍遑遂,暌离复云饯。
门东柳曳丝,天际川回练。长风飏蒲帆,旭日明纨扇。
学业既已优,才华良足羡。上舍秋气凉,下帷展黄卷。
偶坐永清昼,飞轩绝纤尘。亦有南涧翁,问字来相亲。
幽意固可适,子非林下人。
往日矜夸一任谩,远来共醉事殊难。高楼罢酒天初雨,短榻挑镫夜向阑。
流落倾城同一叹,忖量终岁得多欢。此怀恐逐晨钟尽,留遣回肠报荅看。
清晨过龟山,水势凌日盛。突兀淮渎祠,空影浮相映。
我思无支祈,何得窃权柄。古后逭其诛,后世及以政。
夏鼎民可知,鲁囚吾不敬。廿里老子山,私念未及竟。
大风翻然起,天水势一迸。长桅势忽倾,连舫声相并。
有力皆上掀,无雷欲下轰。南辕折不回,退鹢旋复迎。
众喊张臂持,万沤陷胸迸。竭力乃抛锚,遇浪如碰钉。
鼓轮就浅濑,牵绳依幽屏。船身顿而蹶,蟆腹号以膨。
激石居未安,得雨势益横。家人吐狼藉,水鸟飞觇矎。
我心知其故,且卧待起定。召寇固有因,论理亦太横。
欹枕久不宁,搴帷若有侦。何物类狝猴,跳踉赤臂胫。
大笑至口耳,其语乃可听。轻薄神所羞,冯暴尔何轻。
但遣稽程期,未至忧性命。寓老启方幼,威福惟予正。
庚辰与童律,不用且久病。世人不悟此,辄思与我竞。
大鹏犯天盖,长鲸搅海镜。以予较之彼,犹自羞陷阱。
迁贸诩器利,矜盈谓气劲。一败遂为羞,大福至不更。
无乃过棼云,制身宜自订。言毕忽无睹,风息梦亦醒。
画栏深锁鸳鸯暖。照素影、花枝软。绿云斜亸,宝钗欲坠,倦起日高犹懒。
嗔道是、风帘捲。半抬身、慵开娇眼。阁外青山点点。
问平畴、绿芜谁糁。玉骢嘶去,欲窥还避,肩倚侍鬟微掩。
凝望处、双眉敛。似不禁、燕拘莺管。
京江流自急,客思竟何依。
白骨新开垒,青山几何围。
危楼帆雨过,孤塔阵云归。
日暮悲笳起,寒鸦漠漠飞。