玉屑金波各眼尘,如何牵役不知勤。往来扰扰天机乱,那似端居对此君。
新稻翻匙羹芋魁,慇勤重客肯相陪。醉归已彻重城漏,睡起应寻十日杯。
欲得杜康连榼至,因令毛颖寄辞来。扶头往饷宜频釂,更喜输租罢与催。
本朝谋帅得雄刚,气语无邪面目方。掌握事严持斧钺,咽喉地紧扼豺狼。
铁林猛士新翻阵,幕府奇书旧满囊。可减边兵三十万,匈奴走入黑山藏。
精神满腹其才裕,清白当官所性存。国士正居王俭府,野人未识李膺门。
诗筒便恐传新句,酒席方陪饮上樽。从此定须怀贱叟,他时来访我儿孙。
南村云雨北村晴,晴鸠雨鸠更互鸣。
东风吹雨衣不湿,我在桃花深处行。
云路转高寒,秋空入大观。石从云汉取,树傍白榆看。
忘语天休问,斋心露可餐。不因游象外,那解出尘难。
文竹走马自天明,主人倒屣争相迎。广堂重席出俎豆,未交一面先含情。
传来古调何太清,谁能为此天籁鸣。东廓丈人留希声,我亦舞雩咏归士。
感此欲作相思行,人生役役苦何事。昨日金石今蓬萍,君知惜时胜惜名,名利可还君莫撄。
便合诛茅隐旧陂,乱来吾里独熙熙。
年丰禾黍侵山上,地僻极松傍涧欹。
涉世有求俱瓮算,归田得计莫狐疑。
竹林杖屦从兹始,二阮风流傥可追。
惊沙惨淡连云起,曳杖悲歌行复止。
春城是处闻鼓鼙,好风依旧开桃李。
对花惆怅忽逢君,把酒无欢如啜水。
六年丧乱两相见,世路艰难嗟若此。
江边盗贼真游魂,挟虏声援图并吞。
金陵失守数骑入,会稽移跸千官奔。
只今州县多阻绝,消息时听行路说。
百川背海欲西流,八柱搘天愁更折。
苻坚陈乱丘山摧。夜闻鹤唳犹惊猜。
莫轻赤壁一炬火,曹瞒气焰随飞灰。
功名邂逅有快意,岂在今日无人哉。
天方稔祸祠豪杰,故遣君辈多沈埋。
亦知兴衰运有极,天时一半因人力。
男儿遇事不作难,看君赤手排荆棘。
空原悲风吹苜蓿,胡儿饮马桑乾曲。
谁家女子在氇城,呜呜夜看星河哭。
黄金为闺主为宇,平生不出人稀睹。
父怜母惜呼小名,择对华门未轻许。
干戈漂荡身如寄,绿鬓朱颜反为累。
朝从猎骑草边游,暮逐戎王沙上醉。
西邻小姑亦被虏,贫贱思家心更苦。
随身只有嫁时衣,生死同为泉下土。
出门有路归无期,不归长愁归亦悲。
女身如弱难自主,壮士从姑不如女。