犹记天台冒雨游,归途曾此片时留。昔年风物应无恙,却惹缘悭一段愁。
吾家石砚玄玉色,来自扶桑海中国。荡摩日月露光精,吞吐波涛含润泽。
天生奇质为世用,海王龙伯不敢匿。少时得之方外人,四座传玩皆叹息。
二十年来亲翰墨,北走洙泗西梁益。钱塘会稽屡游历,鬼神呵护同珙璧。
水怪山精皆辟易,佐我为文写胸臆。上探玄化与为敌,宣畅民彝辅皇极。
云雨布濩飞霹雳,倏忽变迁靡定迹。谬致声名惊四方,招谤速侮不煖席。
其间损益两相
投村宿店破鞍鞯,乞盐放酒心拳拳。
南荒走遍得痟渴,玉井无藕何由痊。
令子名高压苏武,暂来重靓经行处,
追思往事空泫然,榜墨尚亲墙壁护。
佛幢五丈留衣冠,大书刻记词辛酸。
神来正值荔枝熟,神去还愁桂子寒。
吁嗟岭民未知礼,因君始拜令颡泚。
从今箫鼓祭春秋,福我如生首长稽。
元来老子曾垂教。挫锐和光为妙。因甚不听他,强要争工巧。只为忒惺惺,惹尽闲烦恼。
你但莫、多愁早老。你但且、不分不晓。第一随风便倒拖,第二君言亦大好。管取没人嫌,便总道、先生俏。
露入庭芜恨已深,热时天下是知音。汗流浃背曾施力,
气爽中宵便负心。一片山溪从蠹损,数行文字任尘侵。
绿槐阴合清和后,不会何颜又见寻。
竹院松廊分数派,不空清泚亦逶迤。落花相逐去何处,
幽鹭独来无限时。洗钵老僧临岸久,钓鱼闲客卷纶迟。
晚晴一片连莎绿,悔与沧浪有旧期。
盗蹠有年颜子夭,千秋此理竟难昭。一枝仙果方成实,三叶阶兰已尽凋。
壮志永违祇自恨,清魂一去更谁招。犹胜伯道终身后,应得幽冥慰寂寥。
得归越上幽栖日,岂似荆南佐政年。白舫山川春梦远,绿窗花鸟莫情牵。
吹箫又送含珠月,把钓还依指石烟。亦欲踏青江浒去,酒醒同咏卜居萹。
楼头旗影落天涯,极目平原欲暮鸦。荇带自萦漳水曲,柳条虚拂御河斜。
百年庐井无遗俗,四海车书又一家。诸将却趋幽蓟戍,秋风金鼓杂鸣笳。
汾河鱼,人不食,鱼跃鱼潜鱼自得。未逐云雷飞上天,水阔波长渺无迹。
宁知公子江南来,听客剑歌声正悲。即把钓竿临沮洳,掣得鲤鱼长尺许。
砟鱼为羹甘且鲜,神物仅可收馋涎。嗟尔鱼乎胡不掉尾而远逝,仓卒乃为香饵制。
人生为■■宜慎,诸君不见汾河鱼。